6 दिलेया खाबइ ह्रोंसने तो मुँ च सैर्न सन्तोकले परमेश्वरए के लमुँ चन् प्लब् तम्।
दुष्टमैंने मुँबै ल्हें सै न्होर भन्दा ठिक के लब्मैंने मुँबै च्युगुदे सै छ्याँब ग।
तलेबिस्याँ याहवेह परमेश्वर त्हिंयाँ नेरो ढाल ग; याहवेहजी दयाम्हाँया लमुँ धै मान इजेत पिंम्; ठिक घ्याँर प्रब्मैंलाइ खीजी ताँन् छ्याँबै सैमैं पिंब्मुँ।
हुइ पखमा मोशा च म्हिने बालु टिल् ङिंइ। धै चइ ह्रोंसए च्हमि सिप्पोरा मोशाने ब्ह्या लमिंइ।
प्लबन् तलेया सैं खैता-खैता तब् भन्दा ङ्हाँदु तलेया याहवेहलाइ म्हाँदिब छ्याँब् ग।
अनिया लसि कमैबै ल्हें सै न्होर भन्दा ठिक के लसि योंबै च्युगुदे सै न्होर छ्याँब् ग।
लोबि म्हिइ प्होंगि लम्, दिलेया याहवेहने भर थेंबै म्हिल बिब् धों तम्।
खीजी धबै चर मुँब्मैंने बिइ, “छेनाले मैंन्, नना ओलिबै लोब् आलद्, तलेबिस्याँ म्हि कति प्ल्होब तनाबिलेया सै न्होरउँइँले क्ह्रोंसेंन्बै छ्ह योंल् आखाँ।”
को-कोइ सिपाइमैंज्यै या “ङिइ खै लल् त्हुम्?” बिसि यूहन्नाने ङ्योएइ। यूहन्नाइ चमैंने बिइ, “खाबलाज्यै या अनिया लसि स्योर्गों छ्याब् ल्हैदिसि आलुट्दिद्। क्हेमैंए नों सै कति योंमुँ च्हगर्न सन्दोक तद्।”
परमेश्वरलाइ म्हाँया लब्मैं नेरो खीए सैंर मैंब् धोंले लरिगे बिसि त्हाँब्मैंए ल्हागिर खीए पबित्र प्ल्हजी तोन्दोंरि सैर छ्याँबन् लमिंम् बिब ङ्योइ सेइमुँ।
तलेबिस्याँ ङिइ योंबै तिस्याँबै च्युगुथिरि दुःखइ ङिए ल्हागिर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह नेरो थेबै मान योंबै के लइन मुँ।
तलेबिस्याँ ङए ल्हागिर सोब बिब येशू ख्रीष्टने प्रब् ग। धै सिस्याँ ख्रीष्टने टिसि झन् बेल्ले छ्याँब तम्।
तलेबिस्याँ ज्युए ल्हागिर लबै के तिस्याँदे मत्त्रे फायदा तम्। दिलेया परमेश्वरए घ्याँर प्रबै ल्हागिर तालिम लस्याँ ल्हें सैर फायदा तम्, तलेबिस्याँ चए रो चु छ्हर मत्त्रे आङिं अर्को छ्हरै या योंम्।
छतसि चब् खिब् मत्त्रे योलेया ङ्यो सन्तोक तले।
क्हेमैंइ ल्हें मारा-मुइए लोब आलद्। क्हेमैंने मुँबै सैर्न सन्तोक तइ टिद्। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिइमुँ, “ङइ क्हेमैं खोंयोंइ वाथेंरिब् आरे, ङइ क्हेमैं पिरिब् आरे।”