6 दिलेया म्हरेस्यो तसेया च खै तदा ङ्हाँमुँ छान् तप्रस्याँ सोगोंन् तलेया सियाब् धोंन् तब् ग।
दिलेया छ्याँब नेरो आछ्याँब सेल् लमिंबै ज्ञान पिंबै रो बिस्याँ क्हिइ आचद्। तलेबिस्याँ च रो चबै तोदोंन् क्हि सियाब्मुँ।”
ह्रोंसए केब्छैंलाइ ओंसों ओंनोंन् चइ तो बिमुँ चन् लमिंइ बिस्याँ; लिउँइँ चइ क्हिने मुँबै ताँन् सैमैं किंब्मुँ।
छबिमा येशूजी चने बिइ, “क्हि ङए लिलि खो। सिनुमैंलाइ सिनुमैंन पारिगे।”
झाइले ङइ ह्रोंसनेन् क्हिए ल्हागिर ल्हें बर्ष समा योबै रा-रोमैं मुँ। तारे पिरु चदु, थुँनु, धै मोज-मज्जा लसि सुखले टिद्,’ बिब्मुँ।
दे त्हे लिउँइँ च्ह च्योंबइ ह्रोंसए अँश चुँवाँसि ताँन् मुइ खागु लसि धिंउँइँले त्होंयाइ। धै ह्रेंगोर्बै ह्युलर ह्यासि बेल्ले फुर्मास लसि मुइ ताँन् नुवाइ।
तलेबिस्याँ चु ङए च्ह सियाल, दिलेया सोसि खइ; म्हयाल, दिलेया योंइ।’ छतसि चमैं सैं तोंदै भत्यार लसि चब् थुँब लबर होंइ।
तिंयाँ ङ्योइ भत्यार लसि बेल्ले सैं तोंल् त्हुम्। तलेबिस्याँ क्हिए अलि सियाल, सोसि खइ, म्हयालेया योंइ।’”
येशूजी धबै बिइ, “छाबै प्लबै म्हि घ्रि मुँल। चइ सै ल्हें फेबै छ्याँबै क्वेंमैं खिमल। त्हिंइ ह्रोंसे लिं-लिंबै चबै सैमैं चसि मजाले त्हिंइ थोमल।
क्हेमैं तो सै ङ्ह्योबर ह्याल? छ्याँबै क्वें खिबै म्हि ङ्ह्योबर ह्याल् वा? छ्याँबै क्वें खिसि लिंब्-लिंबै सैमैं चबै म्हिमैंम् म्रुँए दरबारर टिम्।
ओंसों क्हेमैं परमेश्वरजी बिब् आङिंसि ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैंइ लमा सियाब् धोंन् तल।
छतसि ङ्योइ पाप लसि सिल् त्हुलेया खीजी ङ्योलाइ ख्रीष्टने बालुन् सोगों लमिंइ। परमेश्वरए थेबै दयाम्हाँयाजी क्हेमैंलाइ जोगेमिंइमुँ।
छतसि “ओ न्हरु च्हुइरिब्मैं रेद्, सियाब्मैंए म्हाँजोउँइँले रेखो! झाइले ख्रीष्ट क्हिए फिर चारब्मुँ,” बिसि म्हिमैंइ बिम्।
ओंसों क्हेमैं ह्रोंसए पाप नेरो ज्युर चिनु आलबइले सिरिल, दिलेया परमेश्वरजी ङ्योए ताँन् पाप क्षमा लमिंसि ख्रीष्टने बालुन् सोगों लमिंइ।
तलेबिस्याँ चमैं न्होंरि को-कोइ धिं-धिंर होंसि पापइ प्लेंथेंब नेरो सैंर आछ्याँबै इच्छा मैंरिबै च्हमिरिमैंलाइ ह्रोंसए अधीनर थेंम्।
क्हेमैं चु पृथ्बीर बेल्ले सयल थोसि सैंर मैंब् धोंले छ्ह थोइमुँ। ख्रो पिंबै त्हिंइर सैबै ल्हागिर छोल्ले न्हथेंबै क्यु धोंले क्हेमैं छोइमुँ।
चइ खैले सयल लसि सुख योंल, छलेन् चए फिर दुःख नेरो शोक तल् पिंन्। तलेबिस्याँ ‘ङ चुर म्रुँस्यो तसि टिइमुँ। म्हरेस्योलाइ धोंले ङलाइ शोक तरिब् आरे, ङ क्रोब-म्होब खोंयोंइ लल् त्हुरिब् आरे!’ बिसि चइ मैंम्।
“सार्डिस नाँसर्बै बिश्वासीमैंलाइ लोदा सैंदा लबै ल्हागिर चर्बै चिबए मिंर चु ताँ प्ह्रिद् बिसि येशूजी यूहन्नाने ल्हैदिइ: “चु ताँ परमेश्वरए प्ल्ह ङि नेरो मुसारा ङि मुँबै येशूजी बिइमुँ: क्हेमैंइ लबै के ङइ सेइमुँ। म्हिमैंइमि क्हेमैं सोगोंन् मुँ ङ्हाँइमुँ, दिलेया क्हेमैं सियाइमुँ।