22 अरूमैंइ लबै आछ्याँबै केमैंर क्हि सामेल् आतद्। छ्याब आयोंरिगे बिसि प्रभुए के लबै ल्हागिर म्हिमैं त्हाँल् त्हुमा आतुर आतद्। ह्रोंसलाइ पबित्र थेंन्।
ह्यो त्होमा क्हि चनेन् त्हुँयाम्, धै ब्यभिचार लबै म्हिमैं त्होमा क्हि चमैंनेन् क्ह्रियाम्।
चमैं बर्त टिसि प्राथना लइ, धै चमैंए फिरि यो थेंसि चमैं कुल्मिंइ।
दिलेया यहूदीमैंइ पावलए बिरोध लसि आछ्याँबै ताँमै पोंसि पावल स्यारबर होंइ। छतमा पावलइ ह्रोंसए क्वें खारसि चमैंने बिइ, “क्हेमैं नास तइबिस्याँ क्हेमैंए दोषइ लबर्न नास तब्मुँ, च दोष ङलाइ आल्हैदि। तारे पिरु ङ अरू ह्रेंमैं ङाँर ह्याब्मुँ।”
छतसि तिंयाँन् ङइ क्हेमैंने ग्वाइ पिंसि बिमुँ, क्हेमैं न्होंरि खाबै या नर्गर फेस्याँ ङ चए दोषि तरिब् आरे।
चमैंइ च त्हाँबै म्हिमैं कुल्मिंबै चेला चिब्मैंए उँइँर पखइ धै कुल्मिंबै चेला चिब्मैंइ चमैंए फिर यो थेंसि प्राथना लमिंइ।
मिछु खैबर म्हिमैंइ लबै केर आफेबै केमैंउँइँले स्यो तद्, बरु छाबै केमैं ह्वेर पसि आछ्याँब ग बिसि ताँनने उँइँमिंन्।
ओंसों चमैंए बानि खैब मुँ बिसि जाँच लल् त्हुम्, धै चमैंने तोइ छ्याब् आम्रोंस्याँ चमैंइ डिकनए पदर टिसि सेवा लरिगे।
छतसि बिश्वासीमैं न्होंर्बै चिब तोइ छ्याब् आरेब, प्ह्रेंस्यो घ्रि मत्त्रे मुँब, आछ्याँबै सैमैंउँइँले जोगेल् खाँब, ताँनने क्ह्रिल् खाँब, ताँनइ क्वेंब, प्ह्रेंमैं मान लल् ह्रब, झाइले म्हिमैं छेनाले लोमिंल् खाँब,
छतसि भर्खर बिश्वास लबै म्हि चिबए ल्हागिर आत्हाँरिगे, तलेबिस्याँ छाबै म्हि चिब तल् पिंइबिस्याँ, च थेब् प्हैंसि दुष्टइ योंबै दण्ड चज्यै या योंब्मुँ।
ताँनए फिर म्हाँया लइरि बिश्वासर भोंब् तसि, छ्याँबै ताँमैं पोंसि, छ्याँबै बानि ब्योर उँइँसि, छेनाले छ्ह थोसि बिश्वासीमैंए उँइँर छ्याँबै नमुना तद्। तलेबिस्याँ फ्रेंसि छजोरे बिसि खाबज्यै या क्हिलाइ आक्वेंब आतरिगे।
अगमबक्तामैंइ पोंब् धोंले चजर्बै एल्डरमैंइ क्हिए क्रर यो थेंसि प्राथना लमा परमेश्वरउँइँले क्हिइ योंबै बरदानए हेल आलद्।
छतसि ङइ क्हिए फिर यो थेंसि प्राथना लमा, परमेश्वरजी क्हिलाइ पिंबै बरदानमैं आम्लेद्। परमेश्वरजी पिंबै बरदान अनुसार्बै केमैं क्हिइ लरिद्।
क्हिइ ल्हें म्हिए उँइँर ङउँइँले तो ताँमैं थेल, च ताँमैं अरू म्हिमैंलाज्यै या लोमिंल् खाँबै म्हिमैंलाइ लोमिंन्।
बप्तिस्मा बारेर्बै ताँमैं, यो थेंसि आशिक पिंबै ताँमैं, परमेश्वरजी म्हिमैं सिबउँइँले धबै सोगों लमिंबै ताँमैं धै परमेश्वरजी म्हिमैंए निसाफ लमा खोंयोंइ दण्ड योंरिल् त्हुम् बिबै ताँमैं लाछेंरि आटिले।
तलेबिस्याँ छाबै म्हिमैंलाइ जय मसीह लइ बिस्याँ, चमैंइ लबै आछ्याँबै केर क्हेमैं या क्ह्रिब् धोंन् तम्।
धबै स्वर्गउँइँले छ बिबै कै ङइ थेइ, “ओ ङए म्हिमैं, खो! च सहरउँइँले त्होंसि चुर खो। चए फिर तखबै थेबै दुःख क्हेमैंइ नोल् आत्हुरिगे चइ लबै पापर चने बालु आप्रद्।