4 परमेश्वरजी बनेबै ताँन् सैमैं चोखो मुँ। छतसि धन्यबाद पिंइरि चस्याँ चल् आतबै सै तोइ आरे।
ह्रोंसजी बनेबै तोन्दोंरि सै परमेश्वरजी ङ्ह्योमा बेल्ले छ्याँब मुँल। ङेसा तइ धै न्हाँग तइ, च टुरोबै त्हिंइ मुँल।
पत्रुसइ छबिमा धबै “परमेश्वरजी चोखो लमिंबै सै क्हिइ ‘चोखो आरे’ बिसि आमैंन्!” बिबै कै चइ थेइ।
कुलाइ चडेबै सै तोइ आचद्, को या थुँब-चब् आलद्, खर्जी ङ्हेसि सैबै खेदोए से आचद्, धै ब्यभिचार आलद्। छाबै केमैंउँइँले स्योले टिइ बिस्याँ छ्याँब तब्मुँ। जय मसीह।”
प्रभु येशूए फिर बिश्वास लबै अरू ह्रेंमैंइ बिस्याँ, ‘कुर ख्रो पिंबै सैमैं नेरो को आचदु, खरि ङिसि सैबै खेदोए से आचदु, धै ब्यभिचार आलदु,’ बिसि ङिइ प्ह्रिछ्यार प्ह्रिइमुँ।”
प्रभु येशूए फिर बिश्वास लबइले ङइ चु ताँ पक्का सेइमुँ, चबै सै तो मुँले चल् आतब आरे। दिलेया खाबज्यै तो मुँले चबै सै अशुद्धन् मैंइ बिस्याँ च सै चए ल्हागिर अशुद्धन् तयाम्।
चबै सैइ लमा परमेश्वरजी लबै केलाइ नास तल् आपिंन्। ताँन् सै चल् तम्, दिलेया ङ्योइ चबै सैइ अरूलाइ पापर च्होवाब आछ्याँबै ताँ ग।
कोइ त्हिंइ छ्याँब कोइ त्हिंइ आछ्याँब बिबै म्हिइ परमेश्वरए मान तरिगे बिसिन् छ बिब् ग। झाइले से चबै म्हिज्यै या परमेश्वरए मान तरिगे बिसिन् चब् ग, छलेन से आचबै म्हिज्यै या परमेश्वरए मान तरिगे बिसिन् आचब् ग, तलेबिस्याँ परमेश्वरए म्हिमैंइ तोन् ललेया खीलाइ धन्यबाद पिंम्।
“क्हेमैंइ तो ललेन् तम्,” बिम्। दिलेया ताँन् सैइ क्हेमैंए फायदा आत। क्हेमैंइ “ताँन् सै छ्याँब मुँ बिमुँ,” दिलेया कति सैम् आछ्याँबै तम्।
छतसि छ लद् ओ: से चुँबै क्ल्ह्योरि तोए से मुँलेना सैंर तोइ आङ्हाँन्ले चवाद्। “चु से कुर चडेब् उ?” बिसि आङ्योएद्।
तलेबिस्याँ “पृथ्बी नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सै प्रभुलन् ग,” बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
ङइ परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंसि चबै सै चइ बिस्याँ अरूमैंइ तले ङए ताँ लल् त्हुइ?
छाबै म्हिमैंइ ब्ह्या लल् आत बिम्, धै को-कोइ चबै सै या चल् आत बिम्। दिलेया परमेश्वरजी चु तोन्दोंरि सैमैं चबै ल्हागिर बनेइ। छतसि प्रभुलाइ म्हाँदिब्मैंइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ सेबइले धन्यबाद पिंसि चलेन् तम्।