17 छतसि खोंयोंन् बिलै तरिबै म्रुँ, खोंयोंइ नास आतब, नेरो म्रोंल आखाँबै घ्रि मत्त्रे परमेश्वर खीलाइन खोंयोंन् बिलै मान, इजेत नेरो महिमा तरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
याहवेह खोयोंन् बिलै तरिबै म्रुँ ग, छतसि खीए फिर बिश्वास आलबै ह्रेंमैं खीए ह्युलउँइँले नास तयाब्मुँ।
इस्राएलए याहवेह परमेश्वर खोंयोंन् बिलै थेब् तरिगे! धै ताँन् म्हिमैंइ “आमेन” बिरिगे। याहवेहए मिं थेब् लद्!
क्हिए ग्याल्स खोंयोंन् बिलै तरिबै ग्याल्स ग, पुस्ता-पुस्ता समा क्हिजी क्ल्हे लरिब्मुँ। याहवेहजी फैबै ताँन् बाछामैं भर लल् खाँब मुँ, ह्रोंसइ बनेबै तोन्दोंरि सैलाइ खीजी म्हाँया लम्।
इस्राएलए याहवेह परमेश्वरए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिगे। आमेन। छान् तरिगे।
छ्याँबै ताँमैंइ प्लिंसि ङए सैं बेल्ले तोंइमुँ; म्रुँए ल्हागिर ङइ प्ह्रिबै कबिता ङ बिमुँ; ङए ले छेनाले प्ह्रिल् ह्रबै म्हिए कलम धों तइमुँ।
ओ परमेश्वर, क्हिए ग्याल्स खोंयोंन् बिलै तरिम्। ठिक केमैं लसि ह्रोंसए म्हिमैंए फिर क्हिजी ग्याल्स लम्;
ओ परमेश्वर, क्हि मु भन्दा क्होवाइ मुँ बिसि ताँन् म्हिमैंने उँइँमिंन्! क्हिए थेबै मिंए बयन ह्युल् तिगोंन् तरिगे!
कोंमैं तखब् भन्दा ओंसों, क्हिजी पृथ्बी नेरो ह्युल बनेब भन्दा ओंसों, ओंसोंउँइँले लिउँइँ समा क्हिन् परमेश्वर ग।
झाइले म्रुँजी ह्रोंसए क्योलो हारबै म्हिमैंने ‘खो, ङए आबाउँइँले आशिक योंबै म्हिमैं, ह्युल बनेब् ओंनोंन् क्हेमैंए ल्हागिर बनेथेंबै ग्याल्सर क्ल्हे लबर खो,’ बिब्मुँ।
झाइले ङइ क्हेमैंने ल्हैदिबै आलसि आतबै ताँन् केमैं लद् बिसि चमैंलाइ लोमिंन्। थेद्! ह्युल नुयाबै त्हिंइ समा ङ खोंयोंन् बिलै क्हेमैंने बालुन् तब्मुँ।”
ङिलाइ पापर च्होल् आपिंनु, दुष्टउँइँले जोगेमिंनु। [तलेबिस्याँ ग्याल्स, शक्ति नेरो थेबै मान खोंयोंइ बिले क्हिलन् ग। आमेन।]
परमेश्वर खाबज्यै खोंयोंइ या आम्रोंइँमुँ, दिलेया परमेश्वरने टिबै खीए घ्रि मत्त्रे च्हजी परमेश्वर खैब मुँ बिसि ङ्योने उँइँमिंइँमुँ।
क्हेमैं न्होंरि घ्रि-घ्रिइ ह्रोंसलाइन थेब लरिगे ङ्हाँमुँ, दिलेया घ्रि मत्त्रे मुँबै परमेश्वरउँइँले योंबै मान आम्है। छ तसेरो क्हेमैंइ ङए फिर खैले बिश्वास लल् खाँमुँ?
ह्युल बनेबै त्हे ओनोंन् परमेश्वरजी बनेबै सै म्रोंसि ताँन् म्हिमैंइ परमेश्वर खैब मुँ बिसि म्रोंल् योंइमुँ। परमेश्वरने खोंयोंन् बिलै तरिबै भों नेरो खीए बानि ब्योर आम्रोंबै सै मुँलेया म्हिमैंइ छेनाले क्होल् खाँम्। छतमा म्हिइ परमेश्वरलाइ ङो आसे बिबै निउँ लबै घ्याँ आरे।
चमैंइ खोंयोंइ तरिबै परमेश्वरलाइ मान आलल्ले झन् नास तयाबै म्हि, खेदो, नमेमैं नेरो सर क्ल्याँबै प्हलाँ प्हुलुँमैंए कु बनेसि फ्योइ।
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी तोन्दोंरि सै बनेइ, तोन्दोंरि सै खीउँइँलेन् खीए ल्हागिर्न ग। परमेश्वरए मिं खोंयोंन् बिलै थेब तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।
तोन्दोंरि ज्ञान-बुद्धि मुँबै परमेश्वरलाइ येशू ख्रीष्टउँइँले म्हिमैंइ खीए मिं खोंयोंन् बिलै थेब लरिगे। आमेन।
छलेन छ्याँबै के लब्मैंलाइ परमेश्वरजी स्याबासि, इजेत नेरो शान्ति पिंब्मुँ, ओंसों यहूदीमैंलाइ झाइले अरू ह्रेंमैंलाइ।
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
म्हिमैंइ परमेश्वर म्रोंल् आखाँ, दिलेया परमेश्वर खैब मुँ, येशू ख्रीष्टै या छाबन् मुँ। परमेश्वरजी ह्युल बनेब् भन्दा ओंसोंन् ख्रीष्ट मुँल, खी ताँन् बनेबै सै भन्दा थेब ग।
बिश्वासउँइँलेन् मोशाइ फारो म्रुँए ह्रिसने आङ्हिंन्ले मिश्र ह्युल पिवाइ, तलेबिस्याँ परमेश्वरलाइ आम्रोंलेया म्रोंब् धोंलेन् च भोंसि तइ।
क्हिजी खीलाइ दे त्हेए ल्हागिर स्वर्गदूतमैं भन्दा च्योंब लमिंइ। क्हिजी खीलाइ धबै थेब लमिंसि थेबै मान योंबै मुकुट कुमिंइमुँ।
खीलाइन भों नेरो शक्ति खोंयोंन् बिलै तरिगे। आमेन, छाबन् तरिगे।
बरु ङ्योलाइ जोगेमिंबै प्रभु येशू ख्रीष्टए थेबै दयाम्हाँया नेरो बुद्धिर बडिदै ह्याद्। खीलाइ तोगो नेरो खोंयोंइ या थेबै मान तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।
खाबज्यै या परमेश्वरलाइ खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, दिलेया ङ्योइ घ्रिइ घ्रिने सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लइ बिस्याँ परमेश्वर ङ्योने घ्रिन् तसि टिम्, धै खीए म्हाँया ङ्योए फिर तम् बिसि पक्का तम्।
छाबै ङ्योलाइ जोगेमिंबै घ्रि मत्त्रे मुँबै परमेश्वरलाइ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले थेबै मान, थेबै शक्ति, थेबै भों नेरो अधिकार, ओंसोंउँइँले तिंयाँ धै प्हँना लिउँइँ समा खोंयोंन् बिलै तरिगे! आमेन, छाबन् तरिगे!
चमैंइ परमेश्वरए के लबै स्योंम्बै मोशा नेरो क्यु च्हजए भजन प्रिंरिल: “ओ ताँन् भन्दा भोंबै याहवेह परमेश्वर, क्हिए केमैं बेल्ले थेब नेरो औदिबै मुँ! ओ ताँन् ह्रेंमैंए म्रुँ, क्हिजी लबै के ठिक नेरो क्ह्रोंसेंन्बै मुँ।
चमैंइ क्यु च्हजए बिरोधर ल्हडें लब्मुँ। दिलेया क्यु च्हज नेरो खीजी हुइसि त्हाँबै बिश्वास लबै म्हिमैंइ चमैंलाइ ट्होवाब्मुँ, तलेबिस्याँ खी प्रभुमैंए फिर्बै प्रभु नेरो म्रुँमैंए फिर्बै म्रुँ ग।”
छ तबै लिउँइँ स्वर्गर म्हिए हुलइ थेबै कैले छ बिरिब ङइ थेइ, “परमेश्वरए मिं थेब तरिगे! खीए मान तरिगे! तलेबिस्याँ खीए शक्तिजी ङ्योलाइ जोगेथेंइमुँ,
खीए क्वें नेरो प्हाँर “प्रभुमैंए फिर्बै प्रभु, झाइले म्रुँमैंए फिर्बै म्रुँ,” बिबै मिं प्ह्रिल।
च लिउँइँ ङइ धबै कै थेइ। च कै म्हि हुलए कै धों तब, क्यु छारेए कै धों तब नेरो मु ङ्हेब् धों तब मुँल। च कैइ बिइ, “परमेश्वरए मिं थेब तरिगे! तलेबिस्याँ याहवेह ङ्योए परमेश्वर, ताँन् भन्दा थेबै शक्ति मुँबै परमेश्वर ग, खीजी ताँन् सैए फिर ग्याल्स लम्।
“आमेन! ङ्योए परमेश्वरए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिगे! थेबै मान, ह्रब् सेब, धन्यबाद, ट्होब नेरो भोंब खोंयोंन् बिलै या खीलन् तरिगे। आमेन!”