11 ङिइ क्हेमैंने ओंसोंन् बिब् धोंले, खाबने या आप्होंनु, ह्रों-ह्रोंसए के लरिद्, धै ह्रोंसए के ह्रोंसजीन् लसि ह्रोंसए प्हलेर राबै भों लद्।
प्होंगि कैगि तबै धिंर सेने कैं चब् भन्दा क्ह्रिसि पैंगु प्रोलि चब छ्याँब् ग।
प्होंगि मिब क्वेथेंबै क्युए बाँध फुयाब् धों तब् ग, छतसि प्होंगि तल् म्हैस्याँ च्याँ तयाल् त्हुम्।
च त्हे चु अहान् धों तब् ग। म्हि घ्रिइ ह्रोंसए के लब्मैंने छ छ लद् ओ बिसि खें-खेंमैंए के फेलमिंसि ‘क्हेमैं छेन्ले टिद् ओ’ बिसि धिंउँइँले स्युरबर ह्याब् धों तब् ग।
चमैंनेन् टिसि के लइ, तलेबिस्याँ पावलइ धोंले चमैंज्यै या तम्बु बनेबै के लमल।
प्रभु येशूजी बिबै चु ताँ मैंन्, ‘किंबै म्हि भन्दा पिंबै म्हिइ आशिक् योंम्।’ छतसि क्हेमैंज्यै या बेल्ले भोंले के लसि भों आरेब्मैं ल्होल् त्हुम् बिसि क्हेमैंए उँइँर्न ङइ के लसि नमुना उँइँमिंइँमुँ।”
प्ल्हेउ आतल्ले लल् त्हुबै केमैं लद्। सैं न्होंउँइँले आनारल्ले परमेश्वरए सेवा लद्।
ख्रीष्टए मिं या आथेबै म्हिमैं ङाँर खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रब ङए सैं मुँ। अरूइ झोंथेंबै जगए फिर धिं बेनब छ्याँब आत। छतसि अरूइ ओंसोंन् बिप्रबै क्ल्ह्यो जरे ङ बिप्रदा आङ्हाँ।
चब-थुँबै ल्हागिर ङिइ ह्रोंसइन बेल्ले दुःख लमुँ। म्हिमैंइ ङिए फिर सराप झोंलेया ङिइ चमैंए फिर आशिकन् पिंमुँ। म्हिमैंइ ङिने खैन् ललेया ङि सैदिम्।
छतसि ङ्यो ज्युर मुँलेया, ज्युने फ्रेलेया प्रभुजी खोबै के ङ्यो लदा ङ्हाँम्।
ह्योब्मैंइ तारेपिरु आह्योरिगे, बरु चमैंइ ह्रोंसए योइ बेल्ले दुःखले के लरिगे धै खाँचो तब्मैंलाइ पिंल् खाँरिगे।
छलेन ङ्योइ ढुक्कले परमेश्वरए केमैं छेनाले लल् योंरिगे बिसि म्रुँमैं नेरो थे-थेबै पदर मुँब्मैंए ल्हागिरै या प्राथनार परमेश्वरने आशिक ह्रिमिंन्।
च्हौ मत्त्रे आङिं चमैं धिं-धिंर स्युरसि प्ल्हेउ तम्, चमैं तब-आतबै ताँमैं पोंब, आगु स्यारब, तोनतोंर्न आगुए केर यो झोंब्मैं तम्।
ङ्योए म्हिमैंइ छ्याँबै केमैं लब लोरिगे, धै खाँचो तखबै त्हेर चमैंइ अरूमैं ल्होमिंल् खाँरिगे, छले चमैंए छ्ह छेनाले थोरिगे।
बरु क्हेमैंए सैंर आगुए फिर खोंयोंन् बिलै छ्याँब मैंन्। ह्रोंसए प्युँलाइ कच कच आलद्, खीने सैं क्ह्रिसि टिद्, छलब परमेश्वरए उँइँर बेल्ले छ्याँब तम्, छाबै घाँना खोंयोंइ आम्ह।
छतसि क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या म्हि सैमैं, ह्योमैं आछ्याँबै के लब्मैं, आगुए केर ह्रब् प्हैंसि यो झोंल् म्हैब्मैंइ धोंले दुःख योंल् आत्हुरिगे।