9 छतसि क्हेमैं परमेश्वरए फिर भोंन्ले बिश्वास लसि च दुष्टए बिरोध लद्, तलेबिस्याँ ह्युलर्बै ताँन् बिश्वासी अलि अङाँमैंज्यै छाबन् दुःख योंरिइमुँ बिसि क्हेमैंइ सेइमुँ।
दिलेया क्हिए बिश्वास आम्हरिगे बिसि ङइ क्हिए ल्हागिर प्राथना लइ। छतसि क्हि धबै ङ ङाँइन एखब्मुँ, क्हिए सैं ङ ङाँइ एबै लिउँइँ ह्रोंसए आघें अलिमैंए सैं भोंब् लमिंन्।”
“क्हेमैं ङने बालु टिमा छिं ङ्हाँरिगे बिसि ङइ क्हेमैंने चु ताँमैं बिइमुँ। ह्युलर मुँमा क्हेमैंलाइ दुःख तब्मुँ, दिलेया सैं थेब लद्। ङइ ह्युललाइ ट्होवाइमुँ।”
चमैंइ च क्ल्ह्योर्बै चेलामैंए सैं भोंब् लमिंदै “खोंयोंन् बिलै परमेश्वरए ताँर बिश्वास लसि टिरिद्,” बिसि अर्थि पिंइ, धै “परमेश्वरए ग्याल्सर होंबै ल्हागिर ङ्योइ ल्हें दुःख सैदिल् त्हुम्,” बिबै ताँ या लोमिंइ।
म्हिए फिर तखबै जाँच बाहेक अरू जाँच क्हेमैंए फिर आतइमुँ। दिलेया परमेश्वर भर लल् खाँब मुँ, खीजी फैबै बाछा पूरा लम्। छतसि क्हेमैंइ सैदिलै आखाँबै जाँचर खीजी फेल् आपिं। जाँचर फेमा सैदिल् खाँरिगे बिसि खीजी क्हेमैंलाइ जाँचउँइँले स्योरल् खाँबै घ्याँ या पिंमुँ।
दुष्टलाइ मौका आपिंन्।
धै दुष्टइ पिबै मि प्हैंइ ह्रोंसलाइ आटबै ल्हागिर खोंयोंन् बिलै परमेश्वरए फिर्बै बिश्वासर भोंब तरिदु।
तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंउँइँले ह्रेंगो मुँलेया ङ खोंयोंन् बिलै क्हेमैंलाइ मैंरिम्। क्हेमैं ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबर भोंब् तसि बालुले टिरिब् म्रोंसि ङए सैं तोंइमुँ।
नाँसथेंमैंइ क्हेमैंलाइ दुःख पिंमा क्हेमैं खाबज्यै बिश्वास लब आपिरिगे बिसि तिमोथीइ क्हेमैंए बिश्वास भोंसि लबर लोदा सैंदा लरिगे बिसि ङिइ चलाइ क्हेमैं ङाँर कुल्मिंइमुँ। ङ्योइ चु दुःख सैदिल् त्हुम् बिसि क्हेमैंज्यै या सेइमुँ।
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिर बिश्वासर भोंब् तद्। चुए ल्हागिर्न परमेश्वरजी क्हिलाइ त्हाँब् ग, चु ताँए बारेर्न क्हिइ लबै बिश्वासए ग्वाइ क्हिइ ल्हें म्हिमैंए उँइँर पिंल।
ख्रीष्ट येशए फिर बिश्वास लसि छ्ह थोदा ङ्हाँब्मैं ताँनए फिर दुःख तब्मुँ।
ङए छ्हर खैतबै दुःख तलेया ङइ सैदिइ। धै ङइ लल् त्हुबै के छेनाले लइ। छले ङए फिर खैतबै दुःख तलेया ङइ बिश्वास लब आपि।
बिश्वासउँइँलेन् नेसि चमैं न्होंरि को-कोइइ ह्युलमैं ट्होइ, धै ठिक निसाफ लसि परमेश्वरजी बाछा फैसि पिंम् बिबै आशिक चमैंइ योंइ। कोइइ सिंहए सुँ म्रुवाइ,
छतसि ताँनइ योंबै दण्ड क्हेमैंइ आयोंस्याँ क्हेमैं आबाए क्ह्रोंसेंन्बै च्हमैं आङिं, प्रग्यामैं ग।
छतसि परमेश्वरजी बिब ङिंन्, दुष्टए ताँ आङिंन्। छलस्याँ दुष्ट क्हेमैंउँइँले न्हेह्याम्।
छतसि तोगो तिस्या क्हेमैंइ ल्हें खालर्बै दुःख भुँदिल् त्हुलेया क्हेमैं सैं तोंरिद्।
छाबै खालर्बै दुःख सैदिबै ल्हागिर्न खीजी क्हेमैंलाइ त्हाँब् ग। ख्रीष्टजी क्हेमैंए ल्हागिरि नमुना तसि थेबै दुःख सैदिइ, क्हेमैं खीए म्हैर्न प्रल् त्हुम्।
दिलेया ठिक के लसि दुःख योंनाबिलेया क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ। म्हिमैंइ तोन् बिलेया चमैं म्रोंसि आङ्हिंन्, न्हुँ आलद्।
बरु ख्रीष्ट बेल्ले थेबै मानर युमा क्हेमैं या सैं तोंल् योंरिगे बिसि खीजी सैदिब् धों तबै दुःख क्हेमैंज्यै या योंमा सैं तोंन्।
ङ क्हेमैंए आघें यूहन्ना ग। येशूए फिर बिश्वास लबइले क्हेमैंइ धोंलेन् ङज्यैया खैबन् दु:ख तलैया ङइ सैदिइमुँ। येशू ख्रीष्टए बारेर ग्वाइ पिंदै परमेश्वरए ताँ बिप्रबै लमा म्हिमैंइ ङलाइ मा ङ्युँइर मुँबै पत्मोस बिबै कोंर च्युथेंल।
चमैं घ्रि घ्रिलाइ फोस्रे ब्योंबै क्वें पिंसि “म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ सैवाब् धोंलेन्, क्हेमैंए अलि-अङाँमैं नेरो अरू के लबै थुमैंलाज्यै या सैवाब्मुँ। च सैल् त्हुब्मैं ताँन् आसैन् समा अझै तिस्याँदे पैंन्,” बिसि परमेश्वरजी चमैंने बिइ।
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।