7 क्हेमैंए ताँन् न्हुँ परमेश्वरए प्हलेर थेंन्, तलेबिस्याँ खीजी क्हेमैंए वास्ता लम्।
याहवेहजी ठिक के लब्मैंए फिर मि छरिमुँ धै चमैंए ताँ थेम्।
ह्रोंसइ लल् म्हैबै तोन्दोंरि के याहवेहए योर्न थेंवाँन्, खीए फिर्न भर थेंन्, धै क्हिए ल्हागिर तो लल् त्हुमुँ खीजीन् लमिंब्मुँ।
ङ बिस्याँ आयोंब् नेरो आख्युब मुँ, दिलेया प्रभुजी ङलाइ मैंम्। क्हिजी ङलाइ ल्होसि ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंम्। ओ ङए परमेश्वर, युनन् यमिंन्।
क्हिए दुःखए ताँमैं याहवेहने बिद्, धै खीजी क्हि ख्वेब्मुँ; खीजी ठिक के लब्मैंलाइ खोंयोंइ नास तल् पिंरिब् आरे।
क्हिइ लल् म्हैबै ताँन् केमैं याहवेहए योर थेंन्, धै क्हिइ लल् म्हैबै केमैं छ्याँब् तम्।
क्हेमैंए न्होंरि खाबइ न्हुँ लसि ह्रोंसए छ्ह च्हौदे या ह्रिंग्यो लल् खाँम्मा?
“झाइले तो खिब् ङ्हे बिसि क्हेमैं तले न्हुँ लमुँ? बारिर्बै टमैं ङ्ह्योत्ति! चमैं खैले फारम्। चमैंइ के आल, क्वें या आरो।
छतसि तो चब? तो थुँब? तो खिब? बिसि न्हुँ आलद्।
येशू डुँङ्गाए लिउँइँ हार क्रेगुँ झोंसि न्हरु च्हुइरिल। छतमा चेलामैंइ येशूने “ओ चिब, ङ्यो सिबर होंइ क्हिजी तोइ न्हुँ आल वा?” बिदै छोरवाइ।
येशूजी ह्रोंसए चेलामैंने बिइ, “छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, सोबै ल्हागिर ‘ङ तो चब् ङ्हे? तो थुँब् ङ्हे? धै ज्युए ल्हागिर तो खिब् ङ्हे?’ बिसि न्हुँ आलद्।
क्हेमैंइ च्हौ च्योंबै के या लल् आखाँ बिस्याँ अरू सैर तले न्हुँ लमुँ?
च मुइ पिंसि थेंबै म्हि मत्त्रे ग, छतसि चइ क्युमैं छेनाले आङ्ह्यो।
छतसि तोइ ताँरै या न्हुँ आलद्, बरु तो चैदिले या ताँन् सैए ल्हागिर परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंसि प्राथनार ह्रोंस चैदिबै सैमैं ह्रिद्।