1 येशू ख्रीष्टजी खैले दुःख नोल, छलेन क्हेमैंज्यै या दुःख नोल् त्हुलेया नोम् बिबै सैं लद्। तलेबिस्याँ ज्युर दुःख नोबै म्हिमैंइ पाप लब पिवाम्।
येशूजी च यो ओलेल् आतबै म्हिने, “क्हि छुइ खो,” बिइ।
च धोंलेन् क्हेमैंज्यै या ह्रों-ह्रोंसलाइ पापए लेखि सिसि परमेश्वरए मान लबै ल्हागिर ख्रीष्टने बालुन् सोरिइमुँ बिसि मैंल् त्हुम्।
कत्ति आङिं! छ लब आत। पापए लेखि ङ्यो सिल् खाँइ, छतसि ङ्यो अझै पापन् लरिब् आ?
तलेबिस्याँ सियाल् खाँबै म्हिइ पाप आल।
ङ ख्रीष्टने बालुन् क्रूसर च्योसि सिइमुँ। छतसि तारे पिरु सोब ङ आङिं, दिलेया ख्रीष्ट ङए सैं न्होंर तसि सोइमुँ। तोगो चु ज्युर ङ सोरिबै छ्ह परमेश्वरए च्ह येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लसि सोरिबै छ्ह ग, तलेबिस्याँ खीजी ङलाइ म्हाँया लसि ङए ल्हागिर खीए ज्युन् सुम्पिदिइ।
येशू ख्रीष्टए म्हिमैंइ खेंमैंए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छामैं नेरो आछ्याँबै केमैं येशूने प्रेन् क्रूसर च्योवासि नास लवाइमु।
छतसि परमेश्वरए बचनइ बिब् धोंलेन् प्रद्। छले प्रसि क्हेमैंए फिर खैबै दु:ख तना बिलेया सैदिल् खाँब्मैं तद्।
क्हेमैंए सैं येशू ख्रीष्टए सैं धों तब प्ह्याद्।
पापि म्हिमैंइ खीए बिरोधर पोंबै च्हौ ल्हें ताँमैं सैदिल् खाँबै येशूलाइ मैंन्, धै आनरल्ले ओंसों बडिद्।
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी ह्रोंसए ताँन् केमैं लल् खाँसि भों न्हब् धोंले खीजी भों न्हल् पिंबै क्ल्ह्योर होंब्मैं ताँनइ ह्रोंसइ लबै केउँइँले भों न्हल् योंम्।
छाबै खालर्बै दुःख सैदिबै ल्हागिर्न खीजी क्हेमैंलाइ त्हाँब् ग। ख्रीष्टजी क्हेमैंए ल्हागिरि नमुना तसि थेबै दुःख सैदिइ, क्हेमैं खीए म्हैर्न प्रल् त्हुम्।
तलेबिस्याँ ङ्योलाइ परमेश्वर ङाँर बोबर ख्रीष्टै या पापिमैंए ल्हागिर तिल सिमिंइ। पापिमैंए ल्हागिर खीजी दु:ख योंइ। दिलेया म्हिमैंइ खीलाइ सैवालेया प्ल्हए शक्तिजी खीलाइ सोगों लमिंइ।