4 बरु क्हेमैंए सैंर आगुए फिर खोंयोंन् बिलै छ्याँब मैंन्। ह्रोंसए प्युँलाइ कच कच आलद्, खीने सैं क्ह्रिसि टिद्, छलब परमेश्वरए उँइँर बेल्ले छ्याँब तम्, छाबै घाँना खोंयोंइ आम्ह।
दिलेया आमाने टिल् योंमा कोलो च्याँ तब् धोंले छले ङइ ङए खों दरो नेरो ढुक्का लइमुँ। आमाए ङ्हे थुँब् पिबै कोलो धोंले ङए खों छिं तइमुँ।
याहवेहजी ङ्हाँदुमैं नेरो सैं च्योंब तब्मैंलाइ भों पिंमुँ, दिलेया दुष्टमैंलाइ बिस्याँ खीजी सर प्योवाम्।
तलेबिस्याँ ह्रोंसए म्हिमैं म्रोंसि याहवेह सैं तोंम्; कुरब्मैंलाइ खीजी ट्होगों लमिंम्।
खीजी थेब् आप्हैंब्मैंलाइ ठिक घ्याँर डोरेमिंब्मुँ, धै चमैंलाइ खीए घ्याँर प्रबर लोमिंब्मुँ।
म्रुँए च्हमि ह्रोंसए कोठार टिमा कति छ्याँब मुँ! चए क्वेंरै या माराइन बुट्टा प्रिंइमुँ।
क्ह्रोंसेंन क्हिजी ङए खों छ्याँब् तरिगे ङ्हाँम्, छतसि क्हिजी ङए सैंर ज्ञान-बुद्धिए ताँमैं झोंमिंम्।
ङए खर्गु नोद्, धै ङने बालु लोद्, तलेबिस्याँ ङ ताँनए फिर ल्हयो खम्, धै ङ थेब् आप्हैं। छतसि क्हेमैंए सैंर छिं ङ्हाँल् योंब्मुँ।
“सियोनए च्हमिने छ बिमिंन्, तारे क्हिए म्रुँ क्हि ङाँर खइन मुँ, थेब् आप्हैंन्ले गधाए फिर क्रेसि खइन मुँ, खी गधा झजए फिर क्रेसि खइमुँ,” बिसि बिल।
ओ कन फरिसीमैं, ओंसों थलि नेरो प्हेलाए न्होंउँइँ म्यासि ख्रुद्, छलस्याँ बैरु या छ्याब तब्मुँ।
थेब् आप्हैंब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ चमैंइ परमेश्वरउँइँले ह्युलर्बै हग योंब्मुँ।
“ओ, आमादुमैं! बैरुबै सै बनेबै परमेश्वरजीन् न्होंर्बै सै या बनेब आङिं वा?
धबै येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं म्हिमैंए उँइँरि ‘ङ छ्याँब धर्मि म्हि ग’ बिसि थेब प्हैंम्। दिलेया क्हेमैंए सैं न्होंर तो मुँ बिसि परमेश्वरजी सेम्। म्हिमैंए सैंर थेब ङ्हाँबै सै परमेश्वरए उँइँर तोइ आङिंबै सै ग।
चमैंइ खोंयोंइ तरिबै परमेश्वरलाइ मान आलल्ले झन् नास तयाबै म्हि, खेदो, नमेमैं नेरो सर क्ल्याँबै प्हलाँ प्हुलुँमैंए कु बनेसि फ्योइ।
बरु सैं न्होंर परमेश्वरजी चिनु लबै म्हि क्ह्रोंसेंन्बै यहूदी ग। चु सैं न्होंर चिनु लबै के ठिमइ लल् आखाँ, चु परमेश्वरए प्ल्हइ लबै के ग। छाबै म्हिइ म्हिमैंउँइँले आङिं, परमेश्वरउँइँले मान योंम्।
ङ्योइ पाप आलरिगे धै ङ्यो पापए न्होंर आटिरिगे बिसि परमेश्वरजी ङ्योए ओंसोंबै छ्ह येशू ख्रीष्टने बालु क्रूसर च्योवाइमुँ बिब ङ्योइ सेइमुँ।
तलेबिस्याँ ङए सैं घ्रिइ परमेश्वरए ठिम म्हाँदिबर बेल्ले सैं तोंम्,
क्हेमैंए न्होंरि को-कोइइ “पावल ङिउँइँले ह्रेंगो तमा ङिलाइ हौदिबै प्ह्रिछ्या प्ह्रिम्, दिलेया ङि ङाँर मुँमा च्योंब तसि तोइ आबिल्ले टिम्,” बिसि बिम् रो। दिलेया ख्रीष्टजी ङ्योए फिर म्हाँया लब् धोंले ङए सैंरै या ल्हयो खबइले क्हेमैने ङ यो छ्युँ लम्:
छतसि ङि सैं च्योंब आल। ङिए ज्युर्बै भों नु-नुइ ह्यालेया ङिए सैं त्हिंइ ह्रोंसे भोंब् ततै ह्याम्।
कुरल् खाँब, आछ्याँबै केमैं आल बिसि सैं फैल् खाँब। चु ताँन् पबित्र प्ल्हए रोमैं ग। छाबै रोमैं मुँबै म्हिमैंए ल्हागिर ठिम आचैदि।
थेब् आप्हैंन्, च्योंब् तसि ह्रिस आखल्ले घ्रिइ घ्रिलाइ सैदिसि म्हाँया लद्।
क्हेमैं परमेश्वरजी खोबै त्हाँबै पबित्र म्हिमैं ग। छतसि खीए म्हिमैं तबइले क्हेमैंइ आगुए फिर ल्हयो खसि छ्याँबै के लब, थेब् आप्हैंब, ह्रिस आखब, धै सैदिल् खाँब तद्।
तलेबिस्याँ क्हेमैं चु ह्युलए ल्हागिर सिल् खाँइमुँ, धै क्हेमैंए क्ह्रोंसेंन्बै छ्ह ख्रीष्टने बालुन् परमेश्वर ङाँर लोथेंइमुँ।
ङिइ क्हेमैंने ओंसोंन् बिब् धोंले, खाबने या आप्होंनु, ह्रों-ह्रोंसए के लरिद्, धै ह्रोंसए के ह्रोंसजीन् लसि ह्रोंसए प्हलेर राबै भों लद्।
तारे छाबै म्हिमैंलाइ प्रभु येशू ख्रीष्टए मिंर ङिइ चु अर्थि पिंमुँ: चमैंइ चब-थुँबै ल्हागिर खुरूखुरू ह्रोंसैना के लरिगे धै ह्रोंसए कमैं चरिगे।
छलेन ङ्योइ ढुक्कले परमेश्वरए केमैं छेनाले लल् योंरिगे बिसि म्रुँमैं नेरो थे-थेबै पदर मुँब्मैंए ल्हागिरै या प्राथनार परमेश्वरने आशिक ह्रिमिंन्।
ह्रोंसने आक्ह्रिब्मैंलाज्यै या छेनाले लोदा सैंदा लल् खाँब तल् त्हुम्। छ लस्याँ परमेश्वरजी चमैंए सैं एसि क्ह्रोंसेंन्बै ताँ क्होबै सैं पिंलै।
चमैंइ खाबै बारेरै या आछ्याँबै ताँ आपोंरिगे, प्होंगि आलरिगे, च्योंने तसि ताँन् म्हिने क्ह्रिसि छ्याँबै ब्यबार लरिगे।
छतसि ताँन् आछ्याँबै ताँ नेरो दुष्ट केमैं लब पिवाद्, बरु परमेश्वर म्हाँदिसि खीए छ्वेर बिबै ताँ क्हेमैंए सैंर थेंसि च्योंने तद्। छलस्याँ क्हेमैं जोगेब्मुँ।
तलेबिस्याँ क्हेमैंइ परमेश्वरए खोंयोंइ तरिबै सोगों बचनउँइँले खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंइमुँ। चु छ्ह क्हेमैंए आबा-आमाउँइँले योंब आङिं, खोंयोंन् बिलै तरिबै सोगों बचनउँइँले छारा तसि क्हेमैं फिइमुँ।
बरु ह्रोंसए सैं न्होंरि ख्रीष्टलाइ “प्रभु” मैंसि खीए सेवा छेनाले लद्। खाबज्यै या “क्हेमैंइ ख्रीष्टए फिर बिश्वास लसि तो योंम्?” बिसि ङ्योएस्याँ छ्याँबै सुँले ह्रिस आखल्ले ज्वाफ पिंबर खोंयोंइ बिले तयार तद्।