11 चइ पाप लब पिसि छ्याँबै के लरिगे, धै ताँनने क्ह्रिसि आक्ह्रिब्मैंलाइ क्ह्रिमिंबै के लरिगे।
ओ याहवेह, छ्याँब लब्मैंलाइ छ्याँबन् लमिंन्, छलेन छ्याँबै खों प्ह्याब्मैंलाज्यै या छ्याँबन् लमिंन्
आछ्याँबै के लबउँइँले एखो धै छ्याँबै के लद्; आक्ह्रिबै म्हिमैं क्ह्रिमिंन्, खोंयोंन् बिलै छाबन् के लरिद्।
आछ्याँबै केमैं लब् पिसि छ्याँबै केमैं लप्रद्; छलस्याँ खोंयोंन् बिलै क्हिइ ह्युलर क्ल्हे लल् योंब्मुँ।
सोजो म्हिइ आछ्याँबै केमैं आल; आछ्याँबै के आलब्मैंइ छेनाले छ्ह थोल् खाँम्।
भर पर्दिल्ले छ्ह थोद्, धै परमेश्वरजी क्हिए पाप क्षमा लब्मुँ, धै याहवेहजी बिब् ङिंस्याँ क्हिला तोइ न्होंह्रो आत।
क्हि ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् आप्हैंन्; याहवेहलाइ म्हाँदिद्, आछ्याँबै केमैं पिवाद्।
छ लस्याँ मत्त्रे क्हेमैं स्वर्गर टिबै आबाए सन्तान तब्मुँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी दुष्ट म्हिमैं नेरो छ्याँब् लब्मैं ङ्हिंना-ङ्हिंनए फिर त्हिंयाँ प्रेमिंमुँ, धै धर्मि नेरो पापिमैं ङ्हिंना ङ्हिंनए ल्हागिर नाँ युमिंइमुँ।
आक्ह्रिबै म्हिमैं क्ह्रिमिंब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी चमैंने खीए सन्तान बिब्मुँ।
ङिलाइ पापर च्होल् आपिंनु, दुष्टउँइँले जोगेमिंनु। [तलेबिस्याँ ग्याल्स, शक्ति नेरो थेबै मान खोंयोंइ बिले क्हिलन् ग। आमेन।]
तलेबिस्याँ ङ्हाँदुमैं क्हेमैंने खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ। क्हेमैंइ चमैंलाइ तोइ पिंदा ङ्हाँस्याँ खोंयों पिंलेन् खाँम्। दिलेया ङम् खोंयोंइ या क्हेमैंने आत।
झाइले मिछु खैबर टिब्मैं नेरो कालए सुँर फेल् म्हैब्मैंइ चारबै ह्वे योंब्मुँ, धै च ह्वेइ ङ्यो शान्तिए घ्याँर डोरेब्मुँ।”
छले आङिं, ह्रोंसए शत्तुरमैंलाज्यै या म्हाँया लद्, चमैंए फिर ल्हयो खद्, एल् आखाँबै म्हिमैंलाज्यै या छे पिंन्। छलस्याँ परमेश्वरङाँइँले क्हेमैंइ थेबै इनाम योंब्मुँ। धै क्हेमैं ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्ह-च्हमि ठर्दिब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बैगुनिमैं नेरो दुष्टमैं फिर ल्हयो खम्।
झाइले येशूजी फरिसीमैं नेरो शास्त्रिमैंने बिइ, “क्हेमैंने बालु ङइ ताँ घ्रि ङ्योएम्! प्रिबै त्हिंइर छ्याँबै के लब स्वाब उ आछ्याँबै के लब स्वाब? म्हि जोगेब छ्याँब उ सिल् पिंब छ्याँब?”
क्हिजी चमैं चु ह्युलउँइँले बोमिंन् बिसि ङ यो छ्युँ आल। दिलेया दुष्टउँइँले जोगेमिंन् बिसि ङ यो छ्युँ लम्।
खाँन् समा ताँनने क्ह्रिसि टिद्।
तलेबिस्याँ ङ्योइ परमेश्वरलाइ म्रुँलाइ धोंले म्हाँदिइ बिस्याँ खीजी ङ्योलाइ थेबै आशिक पिंम्। च आशिक तो जा बिस्याँ तोन्दोंरि सै चब् थुँब् योंब मत्त्रे आङिं, दिलेया पबित्र प्ल्हजी ठिक ठर्दिमिंसि पिंबै शान्ति नेरो आनन्द ग।
छतसि ङ्यो क्ह्रिसि घ्रिइ घ्रिलाइ ल्होबै केमैं खोंयोंन् बिलै लरिले।
ङ्योइ बिश्वास लबइले परमेश्वरए उँइँरि ठिक ठर्दिसि प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले ङ्यो परमेश्वरने क्ह्रिल् योंइमुँ।
ङइ लदा ङ्हाँबै छ्याँबै के ङ आल, बरु ङइ लदा आङ्हाँबै आछ्याँबै केन् ङइ लम्।
छतसि ङइ छले क्होइमुँ: छ्याँबै के लदा ङ्हाँना-ङ्हाँन् ङइ पाप मत्त्रे लम्,
ओंसोंबै बानिए इच्छार सैं ह्यास्याँ म्हि सिम्, परमेश्वरए प्ल्हए इच्छार सैं ह्यास्याँ म्हिइ छारा छ्ह नेरो शान्ति योंम्।
दिलेया पबित्र प्ल्हए रोमैं छाब् ग: आगुए फिर म्हाँया खब, सैं तोंब, शान्ति तब, सैदिल् खाँब आगुए फिर ल्हयो खब, अरूमैंल छ्याँब तरिगे ङ्हाँब, लम् बिबै के पूरा लब,
छतसि मौका योंन् समा ङ्योइ ताँन् म्हिमैंलाइ ल्होबै केमैं लरिले, खासगरि बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ ल्होले।
क्हेमैंए सैंर ख्रीष्टजी पिंबै शान्तिइ प्लिंरिगे। क्हेमैं ताँन् ज्यु घ्रिर्न क्ह्रिसि शान्ति योंरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैं त्हाँब् ग। धै धन्यबाद पिंब्मैं तद्।
चमैंइ छ्याँबै केमैं लरिगे, धै छ्याँबै केमैं लसि म्हिमैं ल्होब्मैं, पिंब्मैं तरिगे बिसि चमैंने बिद्।
ताँन् म्हिमैंने क्ह्रिब भों लद्, धै पबित्रले छ्ह थोबै सैं लद्। छले छ्ह आथोस्याँ खाबज्यै या प्रभु म्रोंल् आखाँ।
घ्रिइ घ्रिने छ्याँबै के लब नेरो ह्रोंसने मुँबै सै फा-फु चुब आम्लेद्, तलेबिस्याँ छाबै ख्रोमैं म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंम्।
छतसि ठिक के लल् ह्रसेया आलबै म्हिइ पाप लम्।
तलेबिस्याँ ठिक के लब्मैंलाइ परमेश्वरजी छेनाले छैं लरिमुँ, धै न्ह क्रोंले खीजी चमैंए प्राथना थेमुँ, दिलेया आछ्याँबै के लब्मैंलाइ खीजी बिरोधर लम्।”
ओ ङइ खोबै थु, आछ्याँबै के लब्मैंइ धोंले आलद्, बरु छ्याँबै के लब्मैंइ धोंलेन् क्हिज्यै या छ्याँबै केमैं लद्। छ्याँबै के लब्मैं परमेश्वरए म्हिमैं ग, आछ्याँबै के लब्मैंइ परमेश्वरलाइ आम्रोंइमुँ।