6 छतसि तोगो तिस्या क्हेमैंइ ल्हें खालर्बै दुःख भुँदिल् त्हुलेया क्हेमैं सैं तोंरिद्।
शोकइ लमा ङ तोइ लल् आखाँब् तइमुँ; छतसि क्हिए ताँइ बिब् धोंले ङ भोंब् लमिंन्!
ओ याहवेह, क्हिजी लबै निसाफमैं ठिक मुँ। तले ङलाइ दुःख पिंइ बिस्याँ क्हि भर लल् खाँब मुँ बिसि ङइ सेइमुँ।
ठिक के लबै म्हिए फिर ल्हें दुःखमैं खमुँ, दिलेया याहवेहजी चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंम्।
“ओ याहवेह, क्हि धों तब खाब् मुँ? क्हिजी भों आरेब्मैंलाइ ह्रोंस भन्दा भोंबै म्हिमैंउँइँले जोगेमिंम्, छले भों आरेब्मैं नेरो आयों आख्युब्मैंलाइ ह्रुगिदिबै म्हिमैंउँइँले क्हिजी चमैंलाइ जोगेमिंम्,” बिसि ङए ताँन् ज्यु नेरो सैंइ बिप्रम्।
म्हिमैंइ प्ह्रमा ङए सैं चोयाइमुँ, धै ङए सैं बेल्ले नइमुँ। ङए फिर ल्हयो खब्मैं खाबै मुँ उ बिसि म्हैइ, दिलेया खाबै आरेल, धै सैं क्होल् लमिंब्मैं या खाबै मुँ उ बिसि ङइ म्हैइ, दिलेया खाबै आयों।
यरूशलेमर्बै तगररि ङइ क्हिए मिं थेब लरिमा क्हिजी ङलाइ जोगेमिंबइले ङ सैं तोंसि चर टिल् योंरिगे बिसि ङ कालए सुँउँइँले फ्रेमिंन्।
खो, याहवेहए मिंर ङ्यो क्वे प्रिंले! ङ्यो रक्षा लमिंबै पारा ङाँर ह्यासि सैं तोंदै कै तेसि ओरले!
“ओ ताँन् ल्हिबै ते नोसि नारब्मैं, ङ ङाँर खो, ङइ क्हेमैंलाइ भों न्हल् पिंब्मुँ।
खीजी पत्रुस नेरो जब्दियाए च्ह ङ्हिं ह्रोंसने बालुन् बोसि ह्याइ, च्हमा खी शोकइ लमा खैता खैता तबर होंइ।
च त्हेर क्हेमैं बेल्ले सैं तोंन्, तलेबिस्याँ स्वर्गर क्हेमैंए इनाम थेब तब्मुँ। छलेन स्योंम्बै अगमबक्तामैंलाज्यै या म्हिमैंइ ह्रुगुदिल।
ङलाइ जोगेमिंबै परमेश्वरने बालु ङ बेल्ले सैं तोंम्।
दिलेया क्हेमैंइ बिब मोंमैंइ ङिंना बिसि सैं आतोंन्, बरु परमेश्वरजी क्हेमैंए मिं स्वर्गर प्ह्रिथेंइमुँ बिसि सैं तोंन्।”
दिलेया स्वर्गदूतइ चमैंने बिइ, “आङ्हिंन्! तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंने बेल्ले सैं तोंबै छ्याँबै ताँ बिम्। चु ताँ ताँन् म्हिमैंए ल्हागिर तब्मुँ।
छलेन तोगो क्हेमैंलाइ शोक तमुँ। दिलेया ङ धबै क्हेमैंने त्होयुमा क्हेमैंए सैं बेल्ले तोंब्मुँ। धै खाबज्यै क्हेमैंलाइ सैं आतोंल् लल् खाँरिब् आरे।
“क्हेमैं ङने बालु टिमा छिं ङ्हाँरिगे बिसि ङइ क्हेमैंने चु ताँमैं बिइमुँ। ह्युलर मुँमा क्हेमैंलाइ दुःख तब्मुँ, दिलेया सैं थेब लद्। ङइ ह्युललाइ ट्होवाइमुँ।”
चमैंइ च क्ल्ह्योर्बै चेलामैंए सैं भोंब् लमिंदै “खोंयोंन् बिलै परमेश्वरए ताँर बिश्वास लसि टिरिद्,” बिसि अर्थि पिंइ, धै “परमेश्वरए ग्याल्सर होंबै ल्हागिर ङ्योइ ल्हें दुःख सैदिल् त्हुम्,” बिबै ताँ या लोमिंइ।
क्हेमैंइ थेंबै आशार सैं तोंन्ले टिरिद्। दुःख तमा सैं भोंब लद्। झाइले खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिद्।
च्हौ मत्त्रे आङिं, येशू ख्रीष्टउँइँले ङ्यो परमेश्वरर सैं तोंरिइमुँ, तलेबिस्याँ येशू ख्रीष्टउँइँले ङ्यो परमेश्वरए म्हिमैं तल् योंइमुँ।
खीए फिर बिश्वास लबइले ङ्योइ खीए दयाम्हाँया योंइमुँ। परमेश्वरए दयाम्हाँया तोगो ङ्योइ योंइमुँ, छतसि ङ्योइ परमेश्वरए चारबै ह्वे योंम् बिबै आशा थेंसि ङ्यो सैं तोंम्।
ताँ तो जा बिस्याँ, ङइ खोबै यहूदी म्हिमैंए बारेर ङए सैंर ल्हें दुःख नेरो पिर मुँ।
तलेबिस्याँ ङिइ योंबै तिस्याँबै च्युगुथिरि दुःखइ ङिए ल्हागिर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह नेरो थेबै मान योंबै के लइन मुँ।
न्हुँ खलेया ङि खोंयोंन् बिलै सैं तोंरिम्, ङ्हाँदुमैं तलेया ङिइ ल्हें म्हिमैंलाइ प्ल्होब लमिंम्, ङि तोइ आरेब् धों तलेया ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले ङिइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।
दिलेया पबित्र प्ल्हए रोमैं छाब् ग: आगुए फिर म्हाँया खब, सैं तोंब, शान्ति तब, सैदिल् खाँब आगुए फिर ल्हयो खब, अरूमैंल छ्याँब तरिगे ङ्हाँब, लम् बिबै के पूरा लब,
तलेबिस्याँ क्हेमैंइ च नइ बिबै ताँ थेसि चइ न्हुँ लइमुँ। छतसि चइ क्हेमैंए साँ खसि त्होबै सैं लइमुँ।
ङ्योम् ज्युर चिनु लबै केर भर लब्मैं आङिं! ङ्योम् छ्याँबै सैंइ खों न्होंउँइँलेन् परमेश्वरलाइ म्हाँदिब्मैं ग, तलेबिस्याँ ङ्योइ परमेश्वरए पबित्र प्ल्हउँइँलेन् खीलाइ म्हाँदिइमुँ। धै ख्रीष्ट येशूजी लबै केर ङ्योइ प्हैंल् खाँम्।
छतसि प्रभुर खोंयोंन् बिलै सैं तोंन्। ङ धबै बिमुँ, सैं तोंन्।
ङि नेरो प्रभुजी छ्ह खैले थोल क्हेमैंज्यै या छलेन् छ्ह थोइमुँ, तलेबिस्याँ ल्हें दुःख सैदिलेया परमेश्वरए पबित्र प्ल्हउँइँले सैं तोंन्ले क्हेमैंइ सैं तोंबै ताँ थेइ।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, क्हेमैंए फिर ल्हें खालर्बै दुःख खमा बेल्ले सैं तोंन्।
परमेश्वर म्हाँदिबै म्हि ङ्हाँदु मुँलेया “परमेश्वरजी ङलाइ थेब लमिंइमुँ!” बिसि चइ सैं थेब लरिगे।
क्हेमैं बेल्ले न्हुँ लद्, धै क्रोद्। क्हेमैं निस्योब्मैं शोक लद्, सैं तोंब्मैं सैं आतोंन्।
तलेबिस्याँ आछ्याँबै के लसि दुःख योंब् भन्दा परमेश्वरए सैंर मैंब् धों तबै छ्याँबै केमैं लसि दुःख योंब छ्याँब ग।
ताँन् सै नुयाबै त्हे तखइमुँ। छतसि प्राथना लल् खाँरिगे बिसि छ्याँबै सैं प्ह्यासि न्ह क्रों मि क्रों तरिद्।
दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ येशू ख्रीष्टने घ्रिन् लमिंइमुँ, धै खीजी योंब् धों तबै खोंयोंइ आनुबै मान ङ्योज्यै या योंरिगे बिसि खीजी ङ्योलाइ त्हाँइमुँ। क्हेमैंइ तिस्याँदे दुःख योंबै लिउँइँ खीजीन् क्हेमैंलाइ धबै छारा लमिंसि, भोंसि लमिंब्मुँ धै बेल्ले शक्ति मुँब लमिंब्मुँ।