13 छतसि च्हैंब् मैंब् लद्, न्ह क्रों मि क्रों तद्। येशू ख्रीष्ट धबै स्वर्गउँइँले युमा क्हेमैंइ योंबै दयाम्हाँयार क्ह्रोंसेंन्बै आशा थेंन्।
चु याहवेहजी दुःखउँइँले फ्रेमिंबै चाड ग। छतसि क्हेमैंइ फगि खिसि, प्हलेर जुत्ता खिसि, योर प्हरे किंसि यु-युनले चद्।
छतसि चइ चमैंने बिइ, ‘क्हेमैं या ङए म्रोंर के लबर ह्याद्। क्हेमैंइ योंल् त्हुबै नों सै ङइ पिंस्यो।’
“क्हेमैंए क्रे फगि खिसि न्ह क्रों मि क्रोंले क्हेमैंए बत्ति म्रोथेंन्।
म्हिए च्ह युबै त्हेरै या छान् तब्मुँ।
छ बिबै साटोरि बरु ‘क्रेर फगि खिसि ङए ल्हागिर युनन् कैं, ट्हा ह्योसि ङ चल् पिंन्। ङइ चल् खाँबै लिउँइँ मत्त्रे क्हि चद्,’ आबि रो वा?
त्हिंर्बै ह्वेर टिब्मैं धोंले छ्याँबै छ्ह थोले। सयल लप्रब, प्हा को तब, ब्यभिचार लब, तो लदा ङ्हाँमुँ चन् लब, प्होंगि मिब नेरो ह्रिस लब छाबै केमैं ताँन् पिवाद्।
परमेश्वरजी बनेबै तोन्दोंरि सैइ परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैं खाब्मैं ङ्हे बिसि ङो सेबै त्हिंइ खैंमा ङ्हे बिसि ह्रेरिइमुँ।
छतसि ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्ट युबै त्हिंइए घ्याँ ङ्ह्योरिमा क्हेमैंलाइ चैदिबै परमेश्वरउँइँले योंल् त्हुबै बरदान तो मुँलेया क्हेमैंने खाँचो तरिब् आरे।
छतसि खीए फिर थेंबै बिश्वास, खीए फिर लबै आशा नेरो म्हाँया लब, चु ताँ सों खोंयोंइ तरिम्। चुमैं न्होंरि ताँन् भन्दा थेब म्हाँया लब् ग।
शत्तुरमैंए उँइँर भोंन्ले टिद्। क्रेर फगिइ फैब् धोंले क्हेमैंए सैं परमेश्वरए क्ह्रोंसेंन्बै ताँइ फैद्। झाइले तिं नेरो फोए रक्षा लबै कोट खिब् धोंले छ्याँबै खोंउँइँले ठिक केमैं लप्रद्।
ङ्योलाइ छ्ह पिंब येशू ख्रीष्ट ग, धै खी धबै ह्युलर युमा क्हेमैं या खीने बालुन् म्रोंसि मान योंब्मुँ।
झाइले क्हेमैं दुःख योंब्मैं नेरो ङि या परमेश्वरजी सुख पिंब्मुँ। प्रभु येशू ह्रोंसए शक्ति मुँबै स्वर्गदूतमैंने लुँरिबै मिने स्वर्गउँइँले युबै त्हेर परमेश्वरजी ङ्योलाइ च सुख पिंब्मुँ।
क्हि बिस्याँ दुःख तलेया सैं तोंबै ताँमैं बिप्रबै के लब आपिद्। धै खैतबै दुःख तलेया सैदिद्, छले परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रदै खीए के छेनाले लद्।
छले ङइ लबै केमैं खीए उँइँर ठिक ठर्दिबइले खीजी ङए ल्हागिर थेबै क्रेगि थेंइमुँ। छेनाले निसाफ लबै प्रभुजी च त्हिंइर च क्रेगि ङलाइ पिंब्मुँ - ङलाइ मत्त्रे आङिं, दिलेया प्रभुलाइ म्हाँया लसि खी युबै त्हिंइए घ्याँ ङ्ह्योरिब्मैं ताँनलाइ खीजी च क्रेगि पिंब्मुँ।
छतसि क्हेमैंइ लबै बिश्वास आपिद्, क्हेमैंए ल्हागिर थेबै इनाम मुँ।
दिलेया ख्रीष्ट बिस्याँ परमेश्वरए च्ह मुँल। छतसि ङ्योइ थेंबै आशार लिउँइँ समा खीए फिर भर थेंसि सैं भोंब् लरिस्याँ ङ्यो या परमेश्वरए प्हसेमैं तम्।
चु आशार्न ङ्यो सोरिइमुँ। चु आशा क्ह्रोंसेंन्बै मुँ, धै स्वर्गर्बै पबित्र क्ल्ह्योर्बै पर्दा क्वें न्होंर्न फेनेइमुँ।
छलेन ल्हें म्हिमैंए पाप त्होमिंबर ख्रीष्ट या तिब्ले ख्रो तसि सिमिंइ। दिलेया खी धबै युब्मुँ। च त्हेर खी म्हिमैंए पाप त्होमिंबै ल्हागिर आङिं, दिलेया सैं तोंदै खीलाइ ह्रेरिब्मैंलाइ जोगेमिंबर युब्मुँ।
परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पिंबै चु मुक्तिए बारेर स्योंम्बै अगमक्तामैंज्यै या क्होल् म्हैल, धै परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ पिंबै दयाम्हाँयाए बारेर ताँ पोंइ।
बरु ह्रोंसए सैं न्होंरि ख्रीष्टलाइ “प्रभु” मैंसि खीए सेवा छेनाले लद्। खाबज्यै या “क्हेमैंइ ख्रीष्टए फिर बिश्वास लसि तो योंम्?” बिसि ङ्योएस्याँ छ्याँबै सुँले ह्रिस आखल्ले ज्वाफ पिंबर खोंयोंइ बिले तयार तद्।
ताँन् सै नुयाबै त्हे तखइमुँ। छतसि प्राथना लल् खाँरिगे बिसि छ्याँबै सैं प्ह्यासि न्ह क्रों मि क्रों तरिद्।
सिलास बिब भर लल् खाँबै अलि ग। चए योउँइँले ङइ चु च्युरिन्ठि प्ह्रिछ्या क्हेमैंए ल्हागिर प्ह्रिल् पिंइमुँ। परमेश्वरए क्ह्रोंसेंन्बै दयाम्हाँया चु प्ह्रिछ्यार ङइ ग्वाइ पिंदा ङ्हाँइमुँ। खीए दयाम्हाँयार्न क्हेमैं भोंसि तद् बिसि ङइ अर्थि पिंम्।
बरु न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए शत्तुर दियाबलस बिबै दुष्ट खाबलाइ सैसि चब् ङ्हे बिसि सिंह धोंले बेल्ले थेबै कै तेदै स्युर प्रम्।
धै ख्रीष्टए फिर छाबै आशा थेंब्मैं ख्रीष्ट पबित्र मुँब् धोंले पबित्रले प्रम्।