3 એને તું જો ઓહડે-ઓહડે કામે કોઅનારાવોય દોષ લાવતોહો, એને પોતે ચ્યેજ કામે કોઅતોહો, કાય હુમાજતહો કા તું પોરમેહેરા ડૉડથી બોચી જાહે?
ઓ હાપડા હારખા જેરીવાળા લોક એને ચ્યાહા પોહાહાય તુમા નરકા કોળી ડોંડા કોય નાંય બોચહા.
કાય તું નાંય હોમજે, તો જોવે આંય મા આબાપાય માગુ તોવે તારાત તો હોરગા દૂતા બાર સૈન્યા કોઅતા વોદારે સૈન્યા ટોળો નાંય દોવાડે કા?
બાકી ઈસુય ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ બાહા, માન કુંયે તુમહે ન્યાય કોઅરા કા મિલકાત વાટાં નિવડયોહો?”
થોડીવાઆ રોયન પાછે યોક બીજે ચ્યાલ એઇન આખ્યાં, “તું ચ્યાહામાઅનો હેતો” બાકી પિત્તરે આખ્યાં, “માટડા આંય નાંય હેતાઉ.”
પિત્તરે આખ્યાં, “ઓ માટડા, તું કાય આખતોહો તી માન હોમાજુજ નાંય પોડે?” તો આજુ બોલહે તોવે ચ્યેજ ગેડીયે કુકાડ વાહાયો.
ચ્યે તે પોરમેહેરા ઈ વિદી જાંઅતેહે કા ઓહડે-ઓહડે કામે કોઅનારે મોરણ ડૉડાહાટી યોગ્ય હેય, તેરુંબી નાંય કેવળ ચ્યા ઓહડે કામે કોઅતેહે, બાકી કોઅનારહાથી પ્રસન્નબી ઓઅતેહે.
યાહાટી, ઓ દોષ દેનારા, તું બીજહાવોય દોષ દેતહો, તું કાયજ બાહાનો નાંય કાડી હોકે, કાહાકા જ્યેં વાતમાય તું બીજહાવોય દોષ લાવતોહો, ચ્યેજ વાતમાય પોતાલબી દોષી ઠોરાવતોહો, કાહાકા કા તું દોષ લાવતોહો, તે પોતે તીંજ કામ કોઅતોહો.
એને આમા જાંઅજેહે કા પોરમેહેર ચ્યા ન્યાયામાય, ઓહડા બોદા માઅહાન ડૉડ દેઅરી જ્યેં ઓહડે કામે કોઅતેહે.
ઓ આર્યા, તું કું હેય, જો પોરમેહેરાલ સવાલ કોઅતોહો? કાય બોનાડલી વસ્તુ બોનાડનારાલ આખી હોકહે કા, “તુયે માન એહેકોય કાહા બોનાડી?”
જોવે માઅહે આખતેહે કા આમી બોદા હારાં હેય, આમી દાક નાંય, તોવે અચાનક, ચ્યે મોઠા દુઃખા અનુભવ કોઅરી, ઈ ઓલા જલદ્યાજ ઓઅરી કા જેહેકેન અચાનક મોયનાવાળી થેએયે બુકામાય દુખતા મુંડહે, એને ચ્યા લોક ચ્યા મોઠા દુઃખામાઅને બોચી નાંય હોકી.
હાચવીન રા, એને ચ્યા આખનારા આગના પાળના મોનાય મા કોઅહા, કાહાકા ઈસરાયેલા લોકહાન જોવે દોરત્યેવોય ડોંડ દેનો કાહાકા ચ્યાહાય ચેતાવણી દેનારા આગનાયેહેલ નાંય પાળી. યાહાટી જો આમા ચ્યા હોરગામાઅને બોલનારા આગના નાંય પાળહુ તે આમા બી નાંય બોચી હોકહુ.
તે આપા ઓહડા ઉત્તમ તારણથી બેદરકાર રોયન કેહેકેન બોચી હોકજે? જ્યા ચર્ચા પેલ્લા પ્રભુ ઈસુથી કોઅલી ગીયેલ, એને જ્યા શિષ્ય પેલ્લા ચ્યા પાયને વોનાલા આતા, ચ્યાહાય આપહે હામ્મે ઈ સિદ્ધ કોઅયા કા ઓજ હાચ્ચો હેય.