16 “ચ્યે પાછે બુખ્યેં એને પિહયે નાંય રોય, એને ચ્યે આમી દિહાકોય કા તે કોઅહિબી ગરમીકોય બાળલે નાંય જાય.
બાકી પોરમેહેરા વચન ચ્યાહા મોનામાય ઉંડે નાંય ઉત્યા, ચ્યાહાટી ચ્યે વોછા દિહાપુરતે રોતેહેં, ચ્યા પાછે પોરમેહેરા વચના લેદે જોવે ઓડચણ કા દુઃખ યેહે તોવે ચ્યે તારાતુજ ટાકી પોડતેહે.
બાકી બોપરેહે દિહી ચોડયો એને તીડકો લાગ્યો તોવે તારાત તીં કોમાઈ ગીયા, એને મુળે નાંય બોઠે ચ્યાહાટી તીં ઉખાઈ ગીયા.
ધન્ય હેય ચ્યે, જ્યાહાન ન્યાયપણા જીવન જીવાહાટી મોઠી ઇચ્છા હેય, કાહાકા પોરમેહેર ચ્યાહાન તૃપ્ત કોઅરી.
બાકી પોરમેહેરા વચન ચ્યાહા મોનામાય ઉંડે નાંય ઉત્યે, ચ્યાહાટી ચ્યે વોછા દિહાહાપુરતે માનતેહેં, ચ્યા પાછે પોરમેહેરા વચના લીદે જોવે ઓડચાણ કા દુ:ખ યેહે તોવે ચ્યે તારાતુજ ટાકી પોડતેહે.
બાકી બોપરેહે દિહી ચોડયો એને તીડકો લાગ્યો તોવે તારાત તી કોમાઈ ગીયા, એને મુળે નાંય બોઠે ચ્યાહાટી તી ઉખાઈ ગીયા.
ચ્યાય બુખ્યહાન હારી વસ્તુકોય દારાયે તાંવ લોગુ ખાવાડ્યા એને મિલકાતવાળહાન રીતે આથે કાડી દેના.
ધન્ય હેય તુમા, જ્યેં બુખે હેય, કાહાકા તુમા દારાયન મોરસાય જાહા. ધન્ય હેય તુમા, જ્યા આમી રોડતાહા, કાહાકા તુમા ઓહાહા.
બાકી આંય જીં પાઆય દિહી, તાંમાઅને જીં માઅહું પીયી, તો કાદે દિહે પિહો નાંય ઓરી, બાકી જીં પાઆઈ આંય દિહી, તો ચ્યામાય યોક ઝરો બોની જાય, જીં ચ્યાલ અનંતજીવન દેઅરી.”
દિહી નિંગતાંજ વોદારે તીડકો પોડહે એને ગાહીયા ઉખાડી દેહે, એને ચ્ચા ફુલ ટુટી પોડહે, એને ચ્ચા સોબા જાતી રોહે, ચ્ચા હારકા, યોક મિલકાતવાળો વિસ્વાસી બી મોઅઇ જાય, જોવે ચ્ચા પોતાના કામ કોઅનામાંયજ લાગી રોહે.
પોરમેહેર ચ્યાહા ડોળામાઅને બોદે આહાવે નુસી ટાકી, એને મોત પાછે નાંય ઉસબી, નાંય દુઃખ, નાંય રોડના, નાંય કાયબી પીડા રોઅરી, કાહાકા જુના દુનિયા બોદ્યો વસ્તુ પારવાય ગીયહો.”