1 એને માયે યોક હોરગા દૂતાલ હોરગામાઅને નિચે ઉતતો દેખ્યો, ચ્યા આથામાય બોજ ઉંડા ખાડા ચાવી, એને યોક મોઠી હાકાળ આતી.
ચ્યાહાય ચ્યાલ વિનાંતી કોઅયી કા, “આમહાન બોજ ઉંડા ખાડામાય જાઅના આગના મા કોઅહે.”
તુમા જાંઅતેહે કા બોજ સમયા પેલ્લા જોવે કોલહાક હોરગા દૂતહાય પોરમેહેરા આગના નાંય પાળી, તે ચ્યાય ચ્યાહાન ચ્યાહા કોઅલા ગલત કામહા લીદે નાંય છોડયા. ચ્યાય ચ્યાહાન નરકામાય ટાકી દેના, એને ચ્યાહાન આંદારે જાગે ચ્યા દિહા લોગુ રાખલા ગીયા, જાંવલોગુ તો ચ્યાહા ન્યાય કોઅરી તોવેલોગુ.
તુમહાય ચ્યા હોરગા દૂતહા બારામાય બી વિચારા જોજે, જ્યેં ચ્યા ઓદિકારથી સંતુષ્ટ નાંય આતા, જીં પોરમેહેરાય ચ્યાહાન દેનલા આતાં, બાકી હોરગામાય પોતાના ગોઆલ નાકારી દેના, બાકી પોરમેહેરાય ચ્યાહાન નિચે અંધકારમાય કાયામહાટી હાકળાથી બાંદી દેના, જાં તો ચ્યાહાન ચ્યા ન્યાયા દિહા હાટી રાખી થોવ્યાહા.
આંય યોકદા મોઅઇ ગીઅલો આતો, બાકી આમી જીવતો હેતાંવ, એને આંય સાદામાટે જીવતો રોહીં, માયેપાંય મોરણા એને અધોલોક (જો મોઅલા લોકહા જાગો હેય) વોય ઓદિકાર હેય.
પાછે માયે યોક તાકાતવાળા હોરગા દૂતાલ વાદળાકોય ગેરાલો હોરગામાઅને ઉતતો દેખ્યો, યોક મેઘધનુષ્ય ચ્યા ટોલપી ચારીચોમખી આતો, ચ્યા મુંય દિહી હારકા ચોમાકતા આતા એને ચ્યા પાગ આગડા ખાંબા હારકા આતા.
ચ્યા પાછે, માયે યોક હોરગા દૂતાલ હોરગામાઅને નિચે ઉતતો દેખ્યો, ચ્યાવોય મોઠો ઓદિકાર આતો, એને ચ્યા ચોમાકે લીદે બોદી દોરતીવોય ઉજવાડો ઓઅય ગીયો.
એને ચ્યાલ બોજ ઉંડા ખાડામાય ટાકી દેનો, એને ચ્યાલ બંદ કોઅય દેના એને ચ્યાવોય ઈ લોખીન સિક્કો મારી દેનો જેથી યોક ઓજાર વોરહે પુરેં ઓઅઇ જાય તાંઉલોગુ ચ્યાલ ખોલે નાંય. યાહાટી, ચ્યા સમયામાય સૈતાન યોક ઓજાર વોરહા લોગુ બોદી જાતી લોકહાન દોગો નાંય દેય હોકે, ચ્યા પાછે ચ્યાલ કોલહાક દિહીહુદુ સુટો કોઅલો જાય.