4 એને ચૌવીસ વડીલ એને ચાર પ્રાણી ઉંબડા પોડીન, રાજગાદ્યેવોય બોઠલા પોરમેહેરાલ પાગે પોડ્યા, એને ચ્યાહાય આખ્યાં, “આમેન હાલ્લેલુયા!”
એને ચ્યાહાન બોદ્યો વાતો જ્યો માયે તુમાહાલ આગના દેનહી, ચ્યો માનના હીકાડા: એને યાદ રાખા, આંય દુનિયા છેલ્લે લોગુ તુમહેઆરે હેય.
આમહાન પરીક્ષામાય મા ટાકહે, બાકી સૈતાના કામહાથી બોચાડ, (કાહાકા રાજ્ય એને પરાક્રમ એને મહિમા ઈ કાયામ તોજ હેય. આમેન.)”
નાંય તે જો તું પવિત્ર આત્માકોય પોરમેહેરાલ ધન્યવાદ કોઆ, પવિત્ર આત્માકોય વરદાના બારામાય નાંય જાઅનારાં માઅહું તો આભાર માનલાવોય આમેન કેહેકેન આખી? યાહાટી કા તો નાંય જાંએ, કા તું કાય આખી રિઅલો હેય.
પાછે ચાર પ્રાણ્યાહા માઅને યોકાય બોદા હોરગા દૂતહાલ પોરમેહેરાપાઅને ભયાનક ક્રોધાકોય બાઆલો યોક-યોક હોના વાટકો દેનો.
જોવે ગોતીવાળા હોરગ્યા દૂતા બોલના પારવાયા, ચ્યા પાછે આંય જીં વોનાયો તી એહેકેન આતા જેહેકેન કા હોરગામાય બોજ બોદા લોક ગીતે આખી રીયહા. “હાલ્લેલુયા! તારણ, મહિમા, એને સામર્થ્ય આમહે પોરમેહેરાજ હેય.
પાછી બીજેદા ચ્યાહાય આખ્યાં, હાલ્લેલુયા! બાબેલ શેહેરાલ નાશ કોઅનારી આગડામાઅને નિંગનારા દુકળાં કોયદિહી ભોબુકના બંદ નાંય ઓઅરી.
પાછો આંય જીં વોનાયો તી બોજ મોઠી ગીરદી બોંબાલના હારકો આવાજ વોનાયો, એને મોઠો દોરિયો ગોંગરેહે એને બોજ ગાજે એને કોકડાય, ઓહડો આવાજ આંય વોનાયો, “હાલ્લેલુયા! પોરમેહેરા સ્તુતિ કોઆ, કાહાકા પ્રભુ આમહે પોરમેહેર, સર્વશક્તિમાન પોરમેહેર રાજ્ય કોઅહોય.”
એને ચાર પ્રાણ્યાહાય “આમેન” આખ્યાં, એને વડીલ નમી ગીયા એને ચ્યાહાય ભક્તિ કોઅયી.