1 પાછે માયે દેવાળામાઅને યોક ચીંદળા આવાજાય હાત હોરગા દૂતહાલ એહેકેન આખતા વોનાયો, “જાં દોરતી લોકહાવોય પોરમેહેરાપાઅને ડૉડ રેડી દા, જો ચ્યા હાત વાટકાહામાય હેય.”
તોવે પોરમેહેરા જીં દેવાળા હોરગામાય હેય, તી ખોલવામાય યેના, એને ચ્યા દેવાળામાય કરારકોષા પેટી દેખાયી, પાછે વિજાળના એને ગાજના આવાજ વોનાયા યેનો, દોરતીકંપ ઓઅયો એને મોઠયો ગાર્યો પોડીન પાઆય પોડયો.
તોવે આજુ યોક હોરગા દૂત પોરમેહેરા સંદેશ લેયને હોરગા દેવાળામાઅને બાઆ યેનો, ચ્યાય વાદળાવોય બોઠલો આતો ચ્યા માટડાલ મોઠા આવાજા કોય બોંબલીન આખ્યાં, “દોરત્યેવોઅને પાક પાકી ગીઅલો હેય, એને આમી ચ્યાલ વાડના સમય યેય પોઅચલો હેય, યાહાટી ઓસ્યેકોય વાડણી કોઅના સુરુ કોઓ.”
તોવે પાછા આજુ યોક હોરગા દૂત વેદી હીને બાઆ નિંગ્યો જ્યાલ વેદ્યેવોય ધૂપ બાળના જવાબદારી આતી, ચ્યેય બોંબલીન જ્યાપાંય દાઅયેવાળો ઓસ્યો આતો, ચ્યાલ આખ્યાં, “દોરત્યેવોય દારાખાહા ગુસ પાકી ગીઅલા હેય, ચ્યાહાન તું તો દાઅયેવાળો ઓસ્યો ચાલાડીન દોરત્યેવોયને દારાખાહા ગુસ વાડી લે.”
ચ્યા પાછે માયે આકાશામાય યોક ચિન્હ દેખ્યા, તી બોજ નોવાય લાગે ઓહડા એને બોજ ગાબરાવી દેનારા આતાં, તાં હાત હોરગા દૂત આતા, જ્યા હાત આલાગ-આલાગ આબદા લેયને ઉબલા આતા, ચ્યો આબદા છેલ્યો હેય, કાહાકા જોવે ચ્યો પારવાય જાય તોવે પોરમેહેરા ક્રોધ પારવાય જાય.
એને હાતમા હોરગા દૂતાય ચ્યા વાટકામાઅને ડૉડ હાવામાય રેડી દેનો, એને હોરગા દેવાળામાઅને પોરમેહેરા રાજગાદી પાઅને આવાજ વોનાયો, “પુરાં ઓઅય ગીયા!”