2 તીં થેએ મોયનાવાળી આતી, એને ચ્યે જન્મો દેઅના સમય યેય ગીઅલો આતો, એને ચ્યે જન્મો દેઅના પીડા લીદે બોંબલી રિઅલી આતી.
એને કાળ પોડી એને ઈ દુઃખ પોહાહા જન્મા પેલ્લા ઓઅનારી પીડાયે હારકા હેય.
જોવે થેએ પોહાલ જન્મો દેઅના સમય યેહે, તોવે તી બોજ પીડામાય રોહે, કાહાકા ચ્યે દુઃખા સમય યી ગીઅલો હેય, બાકી જોવે તી પોહાલ જન્મો દેય પાડે તો દુનિયામાય યોક માઅહું પૈદા જાયા યા ખુશીકોય તી ચ્યે પીડા વિહીરાય જાહે.
ઓ વિસ્વાસી બાહાહાય, જેહેકેન યોક થેએ પોહાલ જન્મો દેઅના સમયે બોજ આબદા કોઅહે, તેહેકેન આંયબી પાછો તુમહેહાટી આબદા બોગવી રિઅલો હેય, આંય યે આબદાયેહે માય તાંવ લોગુ રોહીં જાવ લોગુ તુમા ખ્રિસ્તામાય સિદ્ધ નાંય બોની જાય.
કાહાકા જેહેકેન યશાયા ભવિષ્યવક્તાકોય પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય, “ઓ વાંયટી થેએ, તું આનંદ કોઓ, તુલ પોહાલ જન્મો દેઅના આબદા અનુભવ નાંય જાયહો, તેરુંબી તું બોંબલીન જયજયકાર કોઓ, કાહાકા છુટો છેડો કોઅલી થેએયે પોહેં, માટડાઆરે રોનારી થેએયે કોઅતે વોદારી હેય.”
એને ચ્યાહા શેપટયેહેકોય આકાશામાઅને ચાંદાલાહા તીન હિસ્સા ખેચીન દોરતીવોય ટાકી દેના, એને તો મોઠો અજગર, એટલે સૈતાન ચ્યે થેઅયે હામ્મે ઉબો રોય ગીયો, જેથી ચ્યે પોહેં પૈદા ઓઅતાંજ ખાય જાય.