11 તોવે માન ઈ આખવામાય યેના, “તું બોદી જાતી એને દેશહા લોકહાન એને બોદી ભાષા બોલનારા લોકહાન એને રાજહાલ યોકદા પાછો આખ, જીં પોરમેહેર તુલ આખાહાટી આખી રિઅલો હેય.”
તોવે માયે તી વાહની ચોપડી હોરગા દૂતા આથામાઅને લેઈને ખાય લેદી, એને હાચીજ ચ્યા ચવ મોદા હારકી ગુળી લાગી, બાકી જોવે માયે ચ્યેલ ગીળી લેદા, તોવે મા બુકો દુઃખા લાગ્યો.
પાછે માન હોરગ્યા દૂતાય માપા હાટી યોક પટ્ટી દેવામાય યેની, એને માન આખ્યાં, “જો, એને પોરમેહેરા દેવાળાલ એને વેદ્યેલ માપી લે, એને ચ્યા લોકહા ગોણત્રી કોઓ જ્યેં દેવાળામાય આરાધના કોઅય રીઅલે હેય.
બોદા કુળા એને ભાષા એને બોદી જાતી લોક ચ્યાહા મોઅલા શરીરાલ સાડે તીન દિહા લોગુ એઅતે રોય, બાકી ચ્યાહા શરીરાલ કાદાલબી કબર માય થોવા પોરવાનગી નાંય દી.
પાછા માયે યોક બિજા હોરગ્યા દૂતાલ આકાશામાય ઉચે ઉડતો દેખ્યો, ચ્યા હોરગા દૂતાય ચ્યે હારી ખોબારેલ લેદલા આતા જીં કોયદિહી નાંય બોદલાય, એને તી દુનિયામાય રોનારા બોદી જાતી લોકહાન, બોદા દેશહાલ, બોદા કુળાહાલ એને બોદી ભાષહામાય પ્રચાર કોઅરાહાટી હેય.
એને ચ્યા હાત રાજાબી આખાડતાહા, ચ્યાહામાઅને પાચ તે પેલ્લાજ મોઅઇ ચુકલા હેય, ચ્યાહામાઅને યોક આમી રાજા હેય, એને છેલ્લ્યો આમી લોગુ નાંય યેનલો હેય, બાકી જોવે તો યેઅરી તોવે વોછા સમયાહાટી રાજ્ય કોઅરી.
એને ચ્યે દોહો હિંગડે જ્યેં તુયે પેલ્લે એઅલે આતેં, ચ્યે દોહો રાજાહાન દર્શાવતેહે, જ્યાહાય આજુ રાજ્ય કોઅના સુરુ નાંય કોઅયાહાં, ચ્યા રાજહાલ જંગલી જોનાવરા આરે રાજ્ય કોઅના ઓદિકાર દેનલો જાય, બાકી ચ્યાહા રાજ્ય વોછા સમયાહાટી હેય.
હોરગ્યા દૂતાય માન ઈ બી આખ્યાં, “જો દોરિયો તુયે પેલ્લો દેખ્યેલ, જ્યાવોય થેએ બોઠલી આતી, ચ્યા દોરિયા મતલબ હેય: લોક, બોદી જાતી, દેશ એને ભાષા હેય.
એને ચ્યે બલિદાન ઓઅલા ગેટા બારામાય ઈ નોવા ગીત આખા લાગ્યેં, “તું યે ચોપડ્યેં ખોલના, એને મોહર તોડાં લાયકે હેય, કાહાકા તુયે બલિદાન ઓઇન પોતા લોયેથી બોદા કુળહા એને બોદી ભાષા એને બોદી જાતી એને બોદા રાજ્યાહાથી લોકહાન પોરમેહેરાહાટી વેચાતે લેદલે હેય.