1 પાછે માયે યોક તાકાતવાળા હોરગા દૂતાલ વાદળાકોય ગેરાલો હોરગામાઅને ઉતતો દેખ્યો, યોક મેઘધનુષ્ય ચ્યા ટોલપી ચારીચોમખી આતો, ચ્યા મુંય દિહી હારકા ચોમાકતા આતા એને ચ્યા પાગ આગડા ખાંબા હારકા આતા.
તાં ચ્યાહા આગલા ઈસુવા રુપ બોદલાય ગીયા. એને ચ્યા મુંય દિહા રોહણ્યે રોકા ચોમકા લાગ્યા એને ચ્યા ફાડકે ઉજવાડા રોકે ઉજળેંફુલ ઓઅઇ ગીયે.
તોવે લોક માન, માઅહા પોહાલ સામર્થ્ય એને મહિમાહાતે દોરતી એછે વાદળામાય યેતો દેખી.
તે ઓ રાજા, વાટયે માય બોપરી વેળે માયે આકાશામાઅને દિહયા ઉજવાડા કોઅતાબી વદારે યોક ઉજવાડો, પોતે એને પોતાના હાતે ચાલાનારાહા ચારીચોમખી ચોમકાતા દેખ્યા.
વોનાયા, તો વાદળાહાવોય બોહીન યેનારો હેય, બોદાજ લોક ચ્યાલ એઅરી, બાકી જ્યાહાય ચ્યાલ ભાલેકોય ડોચી દેનેલ ચ્યા હોગા એઅરી, એને ચ્યાલ દેખીન દોરત્યેવોયને બોદા જાતી લોક જોર-જોરખે રોડી. હાં, એહેકેનુજ ઓઅરી. આમેન.
ચ્યા પાછે, માયે યોક હોરગા દૂતાલ હોરગામાઅને નિચે ઉતતો દેખ્યો, ચ્યાવોય મોઠો ઓદિકાર આતો, એને ચ્યા ચોમાકે લીદે બોદી દોરતીવોય ઉજવાડો ઓઅય ગીયો.
પાછે યોક ગોતીવાળા હોરગા દૂતાય મોઠયે ગોઅટયે પુડા હારકો યોક મોઠા દોગડાલ ઉચકીન, એને એહેકેન આખીન દોરિયામાય ટાકી દેનો, “મોઠા શેહેર બાબેલ બોજ પીડાકોય નાશ કોઅય દેવામાય યી, એને ઈ કોયદિહી પાછા નાંય દેખાયી.
એને માયે યોક હોરગા દૂતાલ હોરગામાઅને નિચે ઉતતો દેખ્યો, ચ્યા આથામાય બોજ ઉંડા ખાડા ચાવી, એને યોક મોઠી હાકાળ આતી.
જો ચ્યે રાજગાદ્યેવોય બોઠલો આતો, ચ્યા ચેહેરો યોક ચોમાકનારા યશબ મણી એને લાલ મણી મોઅગા દોગાડા હારકો દેખાય, એને ચ્યે રાજગાદી ચારીચોમખી યોક મેઘધનુષ્ય આતો, જો નીળા કિમત્યા દોગડા હારકો દેખાતો આતો.
પાછે માયે યોક તાકાતવાળો હોરગા દૂત દેખ્યો જો જોરખે બોંબલીન પ્રચાર કોઅતો આતો, “યે ચોપડીલ ખોલના એને ચ્યે મોહર તોડના લાયકે કુંઉ હેય?”
પાછો માયે યોક ગુવાડાલ આકાશામાય ઉચે ઉડતા દેખ્યા, એને જોરખે બોંબલીન એહેકેન આખતા વોનાયો, “જોવે બાકી તીન હોરગા દૂત તુતારી વાજાડી, તોવે દોરત્યેવોય રોનારાહાહાટી હાય, હાય, હાય!”