9 તોવે ઈસુવે ચ્યાલ પુછ્યાં, “તો નાંવ કાય હેય?” ચ્યેય આખ્યાં, “આમે નાંવ સેના હેય, કાહાકા આમા બોજ જાંએ હેજે.”
તોવે તીં જાયને ચ્યે કોઅતા વોદારે હાંત બુતાહાલ લી યેહે, એને ચ્યે ચ્યા માઅહામાય ઉરાય જાતહેં, એને તાંજ રોતેહેં, ચ્યા માઅહા પાછલી દશા પેલ્લા કોઅતાબી ખારાબ બોની જાહે, યા પીડી ખારાબ લોકહા બી દશા એહેકેનુજ ખારાબ ઓઅરી.”
કાય તું નાંય હોમજે, તો જોવે આંય મા આબાપાય માગુ તોવે તારાત તો હોરગા દૂતા બાર સૈન્યા કોઅતા વોદારે સૈન્યા ટોળો નાંય દોવાડે કા?
એને ચ્યાહાય ચ્યાલ બોજ રાવ્યાં કોઅયી કા “આમહાન યા ભાગામાઅને મા દોવાડેહે.”
તોવે કાય જાયા તી એરાહાટી માઅહે ઈસુવાપાય યેને, તોવે જીં બુતડે લાગલા માઅહું ઠાવકાજ બોઠલા દેખ્યો, એને ફાડકે પોવલે એને હારો ઓઇન ભાનમાય દેખ્યો, તીં એઇન ચ્યા બિઇ ગીયા.
કાહાકા ઈસુવે ચ્યાલ પેલ્લાજ આખ્યેલ, “ઓ બુતડાહાય યામાઅને નિંગી જાં.”
તોવે ઈસુવે ચ્યાલ પુછ્યાં, “તો નાંવ કાય હેય?” ચ્યેય આખ્યાં “સેના” કાહાકા બોજ બુત ચ્યામાય વોળાગલા આતા.