5 “યોક ખેડુત, બિયારો પોઆ રાનામાય ગીયો. એને પોએ તોવે કોલહોખાન બિયારો વાટે મેરે પોડયો, એને આકાશામાઅને ચિડેં પોડીન તી ટોચી ખાય ગીયે.
ઈસુવે આખ્યાં, “હારો બિયારો પોઅનારો ખેડુત માઅહા પોહો એટલે આંય હેય.
“તુમા યા દુનિયા લોકહાહાટી મીઠાં રોકે હેય, બાકી જોવે મીઠાં હોવાદવોગાર ઓઅઇ જાય, તોવે ચ્યાલ કોઅહી વસ્તુકોય ખારાં કોઅવામાય યેય? પાછે તીં કાંઇજ કામ નાંય લાગે, સિવાય યા કા ચ્યાલ બાઆ ટાકી દેયના એને માઅહા પાગા તોળે છુંદી દેઅના.
વોછા લોક ચ્યે વાટયે રોકા હેય જીં વાટેમાય બિયારો પોડયો, ચ્યે પોરમેહેરા વચન નોક્કીજ વોનાતેહે, બાકી તારાત સૈતાન યેઇન ચ્યાહા વોનાલા વચન વિહરાવી દેહે.
જોવે મોઠી ગીરદી બેગી ઓઈ ગીયી, એને શેહેરામાઅને લોક ચ્યાપાય યેતા આતા, તોવે ઈસુય ચ્યાહાન દાખલો દેયને આખ્યાં.
કોલહોખાન ખડકાવાળી જમીનમાય પોડ્યા, એને ઉદ્યો, બાકી પુરતો કાદુ નાંય મિળ્યો ચ્યાહાટી ઉખાય ગીયા.
યાહાટી આમહાન જીં ખોબાર મિળલી હેય, ચ્યાવોય હારિરીતે દિયાન દાં જોજે, કાય એહેકેન નાંય ઓએ કા આમા વાટેથી બટકી જાજે.