23 એને ધન્ય હેય જીં, માયેવોય શંકા નાંય કોએ.”
એને ધન્ય હેય જીં, માયેવોય શંકા નાંય કોએત.
તોવે સિમોનાય ચ્યાહાન બોરકાત દેની એને મરિયમેલ આખ્યાં, “એએ, ઈસરાયેલા લોકહામાય બોજ માઅહે નાશ ઓઅઇ જાય, એને બોજ બોચી જાય, ચ્યાહાટી ઓ પોહો ચેતાવણી નિશાણી રોય કા, ચ્યા બોજ લોક વિરુદ કોઅરી, એહેકોયન બોજ લોકહા મોના વિચાર ઉગાડા પોડી જાય.
ઈસુય ચ્યાહાન આખ્યાં, “જીં કાય તુમહાય દેખ્યાં એને વોનાયાહા, જાયને યોહાનાલ આખજા; કા આંદળે દેખતેહે એને લેંગડે ચાલતેહે ફીરતેહે, કોડળેં ચોખ્ખેં કોઅવામાય યેતહે એને બોઅરે વોનાતેહે, મોઅલે જીવતે કોઅલે જાતહેં, એને ગોરીબાહાલ હારી ખોબાર આખવામાય યેહે.
જોવે યોહાના પાયને દોવાડલા લોક તાઅને જાતા રિયા, તોવે ઈસુ યોહાના બારામાય લોકહાન આખતો લાગ્યો કા, તુમા ઉજાડ જાગામાય કાય એરાહાટી ગીઅલે? કાય વારાકોય આલનારા બુરળ્યા?
બાકી દુનિયા લોક પોરમેહેરા પવિત્ર આત્મા હાચ્યો વાતો નાંય માને, કાહાકા પવિત્ર આત્મા મોદાતકોય ચ્યે વાતહે પારાખ ઓઅય હોકહે.