51 ચ્યાહાઆરે ઉતીન તો નાજરેત યેનો એને ચ્યાહા તાબે રિયો ચ્યા આયહે યો બોદ્યો વાતો મોનામાય રાખ્યો.
જોવે ઈસુ ચ્યે ગીરદ્યે આરે વાતો કોઅતોજ આતો તોવે ચ્યા આયહો એને બાહા યેના, એને બાઆ ઉબે રિયે એને ચ્યાઆરે વાતો કોઅરા માગતે આતેં.
ઈસુવે ચ્યાલ ઓ જાવાબ દેનો કા, “એહેકેન ઓઅરા દે, કાહાકા યે રીતે આમા તીં બોદા કોઅઇ રીયહા જીં પોરમેહેરાલ આમહે થી જોજહે” તોવે, યોહાન ઈસુવાલ બાપતિસ્મા દાંહાટી તિયાર ઓઈ ગીયો.
ચ્યા દિહીહયામાય ઈસુ ગાલીલ ભાગા નાજરેત ગાવામાઅને યેઇન, યારદેન નોયેમાય યોહાનથી બાપતિસ્મા લેદા.
કાય ઓ તોજ હુતાર્યો નાંય કા? કાય ઓ મરિયમે પોહો, એને યાકૂબ, એને યોસેસા, એને યહૂદા એને સિમોના બાહા હેય? એને કાય ચ્યા બોઅયોહો ઈહીં નાંય રોય કા?” યાહાટી ચ્યાહાય ચ્યા બારામાય ઠોકાર ખાદી.
લોકહાય ચ્યાલ આખ્યાં, ઈસુ જો નાજરેત ગાવા હેય, તો યે વાટે જાય રિઅલો હેય.
બાકી મરિયમ યો બોદ્યો વાતો પોતે મોનામાય રાખીન ચ્યાહા ઉપે વિચાર કોઅતી રોયી.
જોવે યોસેફ એને મરિયમ નિયમશાસ્ત્રા પરમાણે જીં કાય કોઅના આતા તી બોદા પુરાં કોઇન પાછે ચ્યા ગાલીલ ભાગામાય ચ્યાહા વોતની ગાંવ નાજરેત પાય વોળી ગીયે.
એને ઈસુ નાજરેતમાય પાછો યેનો, જાં ચ્યા પાલન-પોષણ જાયા, એને ચ્યા રીતી પરમાણે તો આરામા દિહી સોબાયે ઠિકાણે જાયને પવિત્રશાસ્ત્ર વાચાહાટી ઉબો જાયો.
ચ્યે ચ્યાહાન આખ્યાં, હાચ્ચાં “તુમા માન એહેકોય આખલા, કા ઓ ડાકટાર, તું પોતાલ હારો કોઓ! કાપરનાહુમ ગાવામાય ઓલા બોદા કોઅયા આમા વોનાજે, તી તું ઈહીં આપહે ગાવામાય કોઓ.”
એને ખ્રિસ્તા બિક રાખીન તુમા યોક બિજા આધીન રા.
એને તુમહાન યાહાટીજ હાદ્યાહા બી કાહાકા ખ્રિસ્તે તુમહેહાટી દુઃખ ઉઠાવીન, તુમહાન યોક નમુનો દેય ગીયહો કા તુમાબી ચ્યા પાગહા નિશાણ્યેહેવોય ચાલા.