3 તોવે કારબારી વિચાર કોઅરા લાગ્યો, આમી આંય કાય કોઉ? કાહાકા મા માલિક આમી કારબારી કામાવોયને કાડી રિયહો, માન શરીરાકોય તે કામ ગાઠી નાંય પોડે, એને માગી ખાંહાટી માન શરામ યેહે.
“વોખાતેહે દારાખાહા વાડયે માલિકાય પોતાના કારબાર્યાલ આખ્યાં, કામાવાળાહાન હાદિન જ્યા બોદહાથી છેલ્લે કામ કોઅરાહાટી યેનલા આતા, ચ્યાહાન પાહલા થી લેઈને પેલ્લા લોગુ ચ્યાહા મજરી દેય દે.
યેરૂસાલેમ જાત્યે સમયે, ઈસુ એને શિષ્ય યેરીખો શેહેરામાય યેના, જેહેકોય ચ્યા એને બિજા લોકહા ટોળા શેહેર છોડી રીઅલા આતા, યોક બારતીમાય નાંવા આંદળો માગનારો વાટે મેરે બોહી રિઅલો આતો, તો તીમાયા પોહો આતો.
તોવે તો મોનામાય વિચાર કોઅતો લાગ્યો, માન નાંય ખોબાર કા આંય કાય કું? કાહાકા મા બોદો પાક થોવા હાટી મોઠો જાગો નાંય હેય.
તોવે માલિકાય કારબાર્યાલ હાદિન પુછ્યાં, ઈ કાય હેય જીં આંય તો બારામાય વોનાય રિયહો? તુયે મા પોયહા કાય કોઅયા ચ્ચાહા બોદો ઇસાબ દે, કાહાકા તું આગલા કારબારી નાંય રોય હોકે.
લાજરસ નાંવા યોક બીખારી માઅહું આતો, ચ્યા શરીર ફોડહાકોય બોઆલા આતા,, ચ્યાલ લોક મિલકાતવાળા માઅહા બાઆપુર થોવી દેતા આતા.
એને યોક દિહી એહેકેન બોન્યા કા બીખારી લાજરસ મોઅઇ ગીયો, એને હોરગા દૂતહાય ચ્યાલ આબ્રાહામાઆરે રાંહાટી લેય ગીયા, એને યોક દિહી મિલકાતવાળા માઅહું બી મોઅઇ ગીયો, એને ચ્યાલ દાટી દેનો.
આમી આંય હોમજી ગીયો, કા કાય કોઅહી, જોવે આંય કારબારી કામાવોને છુટો ઓઈ જાવ તોવે લોક માન મોદાત કોએ.
ચ્યાય બોજ દિહી લોગુ તે નાંય માન્યો બાકી પાછે વિચાર કોઅહે આંય પોરમેહેરા દાક બી નાંય રાખું એને કાદા માઅહા પારવા બી નાંય રાખું.
તોવે ચ્ચા પડોસી લોકહાય એને જ્યા પેલ્લા તો માગે તોવે ચ્યાલ એઅતા આતા, ચ્યા યોકા બિજાલ આખા લાગ્યા, “કાય ઓ તો નાંય હેય, જો બોહીન બિખ માગતો આતો?”
ઓલહામાય લોક યોકા જન્મા પાઅને લેંગડા આતા ચ્યા માઅહાલ લેઈને યેત, ચ્યાલ દિનેરોજ દેવાળા બાઅણા પાય જ્યાલ સુંદાર નાંવા બાઅણા આખતેહે, ચ્યાપાય બોહાડી જાત, કા તો દેવાળે જાનારાહા પાયને બિખ માગે.
બાકી આમી ઉઠીન શેહેરામાય જો, કાદો તુલ આખી દી કા તુલ કાય કોઅના હેય.”
આમા ઓહડી વાત વોનાજેહે, કા તુમહે ઈહીં કોલહેક જાંઆય આળહ્યા જીવના જીવતેહે, એને કાયજ કામ નાંય કોએત, બાકી બીજહા કામામાંય ઓડચાણ કોઅતેહે.