4 “તુમહેમાઅને કું હેય, જ્યાવોય હોવ ગેટેં રોય, એને યોક ટાકાઇ જાય, તોવે નોવાણુ ગેટહાલ જાડયેમાય છોડીન, જીં ગેટા ટાકાઇ ગીયહા ચ્યાલ જાંઉ લોગુ નાંય સાપડી તાંવ લોગુ ચ્યાલ હોદતો નાંય રોય?
ચ્યાય ચ્યાહાન આખ્યાં, માની લા તુમહેમાઅને કાદા યોક ગેટા હેય, જોવે તીં આરામા દિહી ખાડામાય પોડી જાય તે, તુમા ચ્યાલ નોક્કીજ બોચાવી લાહા.
ઈ વોનાઈન પ્રભુય જોવાબ દેનો, “ઓ ડોંગ્યાહાય, કાય આરામા દિહે તુમહે ડોબહાલ એને ફૂરક્યાહાલ છોડીન પાંઈ પાજા નાંય લી જાત?
તોવે ઈસુય ચ્યાહાલ ઓ દાખલો આખ્યો:
“કાહાકા આંય, માઅહા પોહો ટાકાય ગીઅલાહાન હોદાહાટી એને ચ્ચાહા બોચાવ કોઅરા યેનહો.”
યાહાટી, ઓ દોષ દેનારા, તું બીજહાવોય દોષ દેતહો, તું કાયજ બાહાનો નાંય કાડી હોકે, કાહાકા જ્યેં વાતમાય તું બીજહાવોય દોષ લાવતોહો, ચ્યેજ વાતમાય પોતાલબી દોષી ઠોરાવતોહો, કાહાકા કા તું દોષ લાવતોહો, તે પોતે તીંજ કામ કોઅતોહો.
તુમા પેલ્લે ટાકાલા ગેટહા હારકે આતેં, બાકી આમી તુમા ખ્રિસ્તાપાય ફિરી યેનહા જો તુમહે આત્માહા અધ્યક્ષ એને રાખવાળ્યો હેય.