42 એને મોઠેરે આખતી લાગી કા, “બોદયે થેએયેહેમાય તું ધન્ય હેય, એને તું જ્યા પોહાલ જન્મો દેહે તો ધન્ય હેય!
એને હોરગા દૂતાય ચ્યે પાહાય યેયન આખ્યાં, “ખુશી એને જય ઓએ તો, પોરમેહેરાય તુલ બોજ બોરકાત દેનલો હેય! પ્રભુ તોઆરે હેય.”
જોવે એલીસાબેતેલ મરિયમે સલામ આખ્યાં, તોવે ચ્યે બુકામાય ચ્યે પોહો ઉસળ્યો એને એલીસાબેત પવિત્ર આત્માકોય બોઆય ગીયી.
આંય તુલ ઈહીં એઇન પોતાલ બોરકાતવાળી હોમજુહું, કા મા પ્રભુ આયહો માન મિળાં યેનહી.
કાહાકા ચ્યે માયેવોય, ચ્યા દાસી ગોરીબી વોય નોજાર કોઅયી, યાહાટી એએજા, આમીને બોદ્યો પીડ્યો માન બોરકાતવાળી આખરી.
એને આખા લાગ્યા કા, “ધન્ય હેય જો રાજા, જો પ્રભુ નાંવા કોય યેહે હોરગામાય શાંતી એને આકાશામાય ચ્યા મહિમા ઓએ.”
પ્રસિદ્ધ આગલા ડાયાબી એટલે આબ્રાહામ, ઈસાક એને યાકૂબ ચ્યાજ આગલા ડાયા હેય, શરીરા ઇસાબે ઈસુ ખ્રિસ્તાબી ચ્ચાહાજ પેડ્યેમાય જન્મો જાયો, પોરમેહેર બોદહાવોય રાજ્ય કોઅહે, ચ્યા સાદા સ્તુતિ ઓઅતી રોય. આમેન.
એને બોરહા કર્તા એને સિદ્ધ કોઅનારા ઈસુવોય દિયાન દા, જ્યાંય ચ્યા આનંદાહાટી જો આગલા ભવિષ્યામાય ચ્યાહાટી નોક્કી કોઅલા આતાં, શરમાના કાય વિચાર નાંય કોઅતા, હુળ્યેખાંબા દુઃખ વેઠયાં એને એહેકેન મોઅઇ ગીયો, એને આમી પોરમેહેરા સિંહાસના જમણી એછે બોઠહો.