1 યોક દિહી જોવે ઈસુ શિષ્યહાઆરે વાટે જાતો આતો, તોવે યોકા જોન્માથી આંદળા માઅહાલ દેખ્યા.
એને બેન આંદળા, જ્યેં વાટયે મેરાવોય બોઠલા આતા, તો ચ્યા ઈ વાત વોનાયા કા ઈસુ ઇહિને જાય રિયહો, તોવે ચ્યા એહેકેન બોંબલીન આખા લાગ્યા કા, “ઓ પ્રભુ દાઉદ રાજા કુળા પોહા, આમહાવોય દયા કોઓ,”
તાઅને ઈસુ આગલા ગીયો તોવે બેન આંદળા ચ્યા પાહાલાને બોંબાલતા લાગ્યા કા, “ઓ દાઉદ રાજા કુળા પોહા, આમહાવોય દયા કોઓ.”
ઈસુવે પોહા આબહાલ એહેકેન પુછ્યાં, ઈ બોદા ચ્યાલ કોવેપાયને ઓઅઇ રીયલા હેય?” ચ્યાય આખ્યાં, વાહનેરેજ હેય.
તાં યોક બાઈય જ્યેં બાર વોરહાથી લોય પોડના બિમારી આતી, એને ચ્યેય ચ્યે બોદી મિલકાત વૈદયાહા પાય ખોરચી કાડયેલ, તેરુંબી ચ્યે બિમારી હારી નાંય જાયેલ.
તાં યોક માઅહું આતા તો આડાત્રી વોરહાપાઅને બિમાર આતા.
તોવે ચ્યાહાય ઈસુલ ઠોકાંહાટી દોગડા ઈશ્યા, બાકી ઈસુ દેવાળામાઅને ઠાવકોજ જાતો રિયો.
એને ચ્યા શિષ્યહાય ચ્યાલ પુછ્યાં કા, “ઓ ગુરુ, કુંયે પાપ કોઅયા ઓરી કા ઓ આંદળો જોનમ્યો, યા માઅહાય કા ચ્યા આયહે આબહાય?”
લુસ્ત્રા શેહેરમાય યોક માઅહું આતા, જો પાગા પાંગળ્યો આતો, તો જન્માથીજ લેંગડયો આતો, એને કોવેજ નાંય ચાલલો આતો.
જોવે તાં રોનારા લોકહાય હાપડાલ ચ્યા આથા આરે વેટળાલા દેખ્યા, તોવે આપસમાય આખ્યાં, “હાચુલ ઈ માઅહું ખૂની હેય, કા જો દોરિયાકોય બોચી ગીયો, તેરુ ન્યાયે જીવતા રા નાંય દેના.”
કાહાકા જો માટડો ચમત્કારિક રીતે હારો જાયલો આતો, તો ચાળહી વોરહા કોઅતો વોદારી ઉંબારે આતો.
તાં ચ્યાલ એનિયાસ નાંવા લખવા રોગી માઅહું મિળ્યો, જો આઠ વોરહાથી ખાટલે પોડી રોઅલો આતો.