9 બાકી ચ્યા ઈ વોનાઈન ડાયહા સે લેઈને વાહના પોહહા લોગુ યોકા પાઠી યોક આમા પાપી હેય એહેકેન હોમજીન જાતા રિયા, તોવે ઈસુ યોખલો રોય ગીયો, ચ્યે થેએયે આરે જીં આજુબી તાંજ ઉબલી આતી.
જોવે ઈસુય યો વાતો આખ્યો, ચ્યા બોદે વિરુદી લાજવાઈ ગીયા, એને લોકહા બોદો ટોળો તીં મહાન કામે તો કોઅતો આતો, ચ્યાહાથી ચ્યે આનંદિત ઓઅયે.
તોવે ઈસુવે ઉબા રોયન ચ્યેલ આખ્યાં, “ઓ બાઈ, ચ્યા કેછ ગીયા? તુલ કાદે ડોંડ નાંય દેનો?”
તોવે ઈસુવે પાછા લોકહાન આખ્યાં, “આંય દુનિયા ઉજવાડો હેતાઉ, જીં માઅહું મા શિષ્ય બોની તો કાદે દિહી આંદારામાય નાંય ચાલી, બાકી ચ્યાલ તો ઉજવાડો મિળી જો અનંતજીવન દેહે.”
એને બીજે દિહે હાકાળેહે પાછો દેવાળા બાઆપુર ગીયો, એને બોજ માઅહે ચ્યાપાય યેને તોવે તો બોહી ગીયો એને ચ્યાહાન હિકાડતો લાગ્યો.
જોવે તો બોલીજ રિઅલો તોવે મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ એને પોરૂષીયાહાય યોક થેએ વ્યબિચાર કોઅતી સાપડાઈ ગીઈલી ચ્યેલ ચ્યાપાય લેય યેના, એને ચ્યેલ ચ્યા હોમ્મે ઉબી રાખીન, ઈસુલ આખ્યાં.
એને પાછો ડોંગો પોડીન દોરતીવોય લોખતો લાગ્યો.
કાહાકા ચ્યે ચ્યાહા વ્યવહારાકોય સાબિત કોઅતેહે કા મૂસા નિયમ ચ્યાહા મોનામાય બોઆલા હેય, એને ચ્યાહા હૃદયબી ચ્યાહા બારામાય સાક્ષી દેહે, ચ્યાહા વિચાર કોયદિહી ચ્યાહાન દોષી ઠોરવેહે, તે કોયદિહી ચ્યાહાન નિર્દોષ ઠોરવેહે.
“તું વ્યબિચાર નાંય કોઅના હિકાડતોહો” તે તું પોતેજ કાહા વ્યબિચાર કોઅતોહો? તું મુર્તિહી નાકાર કોઅતોહો, તે પોતેજ કાહા દેવાળાહાલ લુટતોહો?
કાહાકા પોરમેહેર આપહે મોના કોઅતો મોઠો હેય, એને આપા જીં કોઅજેહે તી બોદાંજ જાંઅહે.