2 એને બીજે દિહે હાકાળેહે પાછો દેવાળા બાઆપુર ગીયો, એને બોજ માઅહે ચ્યાપાય યેને તોવે તો બોહી ગીયો એને ચ્યાહાન હિકાડતો લાગ્યો.
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “કાય તુમા માન ડાખૂ હોમજીન દોઓરાં હાટી તારવાય એને ડેંગારા લેઈને યેનાહા કા? એને આયતે દિને દેવાળામાય તુમહેઆરે રોઇન હિકાડૂ, તેરુ તુમાહાય માન નાંય દોઅયેલ.
ઈસુ દિહાર્યો દેવાળામાય હિકાડતો આતો એને રાતી બાઆ નિંગીન જૈતુન નાંવ્યા ડોગાવોય રા આતો.
એને હાકાળ્યે વેળે કોવાળ્યાં ઉઠીન બોજ લોક ચ્ચા વોનાયા હાટી દેવાળામાય ચ્ચાપાય યેતે આતેં.
તોવે ચ્ચાય ચોપડી બંદ કોઇન સેવકા આથામાય દેય દેની, એને બોહોય ગીયો એને સોબાયે ઠિકાણામાય બોદા ચ્યાએછે એક દીઠ એઅઇ રીઅલા આતા.
ચ્યેહેમાઅને યોક ઉડી સિમોના આતી, ચ્યામાય તો ચોડી ગીયો, એને ઉડીલ મેરાવોઅને થોડહે લોગુ પાઅયામાય લેય જા ચ્ચાહાન આખ્યાં પાછે ઉડીમાય બોહીન લોકહાન હિકાડતો લાગ્યો.
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “મા ખાઅના પોરમેહેરા મોરજી પાલન કોઅના હેય જ્યેં માન દોવાડયો, એને ચ્યા કામાલ પુરાં કોઅના હેય, જીં માન હોપલા હેય.
યો વાતો તો દેવાળા બાઆમાય હિકાડે જાં દાનપેટી આતી તાં આખી, એને ચ્યાલ કાદે દોઅયો નાંય, કાહાકા આજુ લોગુ ચ્યા સમય નાંય યેનેલ.
જોવે તો બોલીજ રિઅલો તોવે મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ એને પોરૂષીયાહાય યોક થેએ વ્યબિચાર કોઅતી સાપડાઈ ગીઈલી ચ્યેલ ચ્યાપાય લેય યેના, એને ચ્યેલ ચ્યા હોમ્મે ઉબી રાખીન, ઈસુલ આખ્યાં.
ઈ વોનાયને પ્રેષિત બોડે હાકાળેહેજ દેવાળામાય ગીયા, જેહેકેન ચ્યાહાન હોરગા દૂતહાકોય આખલા ગીઅલા આતા, એને ચ્યાહાય લોકહાન હિકાડના સુરુ કોઅયા. બાકી મહાયાજક એને ચ્યા હાંગાત્યાહાય યેયન મોઠી સોબાયેલ એને ઈસરાયેલ્યાહા બોદા વડીલાહાન યોખઠા કોઅયા, એને જેલેમાય આખી દોવાડયા કા પ્રેષિતાહાન લેય યેય.