5 તાં યોક માઅહું આતા તો આડાત્રી વોરહાપાઅને બિમાર આતા.
ઈસુવે પોહા આબહાલ એહેકેન પુછ્યાં, ઈ બોદા ચ્યાલ કોવેપાયને ઓઅઇ રીયલા હેય?” ચ્યાય આખ્યાં, વાહનેરેજ હેય.
તો કાય ઈ હારાં નાંય હેતા, કા ઈ બાઈ જીં આબ્રાહામા કુળામાઅને હેય, જ્યેલ સૈતાનાય અડાર વોરહા લોગુ બાંદી રાખલી આતી, આરામા દિહી ચ્યેલ બંધનામાઅને છોડવામાય યેહે?”
તાં યોક બાઈય જ્યેં બાર વોરહાથી લોય પોડના બિમારી આતી, એને ચ્યેય ચ્યે બોદી મિલકાત વૈદયાહા પાય ખોરચી કાડયેલ, તેરુંબી ચ્યે બિમારી હારી નાંય જાયેલ.
ચ્યા પાછે તી માઅહું ઈસુલ દેવાળા બાઆપુર મિળ્યો, તોવે ચ્યાલ આખ્યાં, “એએ, તું હારો ઓઈ ગીયો, આમીને પાપ કોઅના નાંય, કોઅહે તે તોવોય પેલ્લા કોઅતા મોઠી આબદા તોવોય પોડી.”
ચ્યા પાઆય આલના વાટ જોવતા આતા, કાહાકા કોવે-કોવે પોરમેહેરા હોરગ્યો દૂત કુંડામાય ઉતીન પાઆય આલવી દેતો આતો, પાઆય આલવ્યા પાછે જો કાદો પેલ્લો પાઅયામાય ઉતે ચ્યા કોઅહિબી બિમારી ઓઅરી બાકી તો હારો ઓઈ જાતો આતો.
જોવે ઈસુવે ચ્યાલ હુતલો એઇન એને બોજ વોરહાથી પોડલાં હેય એહેકેન માલુમ જાયા તોવે ચ્યાય ચ્યાલ આખ્યાં, “તુલ હારાં ઓઅના મોરજી હેય કા?”
યોક દિહી જોવે ઈસુ શિષ્યહાઆરે વાટે જાતો આતો, તોવે યોકા જોન્માથી આંદળા માઅહાલ દેખ્યા.
બાકી આમી કેહેકેન દેખતો જાયો, તીં આમા નાંય જાંઆજે, એને નાંય ઈ જાંઆજે, કા કુંયે ચ્ચા ડોળા ઉગડાવ્યા, ચ્યાલુજ પુછી લા, તો પોતા બારામાય પોતેજ આખી દેઅરી.”
લુસ્ત્રા શેહેરમાય યોક માઅહું આતા, જો પાગા પાંગળ્યો આતો, તો જન્માથીજ લેંગડયો આતો, એને કોવેજ નાંય ચાલલો આતો.
ઓલહામાય લોક યોકા જન્મા પાઅને લેંગડા આતા ચ્યા માઅહાલ લેઈને યેત, ચ્યાલ દિનેરોજ દેવાળા બાઅણા પાય જ્યાલ સુંદાર નાંવા બાઅણા આખતેહે, ચ્યાપાય બોહાડી જાત, કા તો દેવાળે જાનારાહા પાયને બિખ માગે.
કાહાકા જો માટડો ચમત્કારિક રીતે હારો જાયલો આતો, તો ચાળહી વોરહા કોઅતો વોદારી ઉંબારે આતો.
તાં ચ્યાલ એનિયાસ નાંવા લખવા રોગી માઅહું મિળ્યો, જો આઠ વોરહાથી ખાટલે પોડી રોઅલો આતો.
