3 જેલેમાય ટાકલાહા ઓહડી મોદાત કોઆ, કા જાણે તુમા હોગા જેલેમાય હેતા, એને જ્યાવોય સતાવણી કોઅલી જાહાય, ચ્યાહા દુઃખા પોતાના શરીરમાય અનુભવ કોઇને ચ્યાહાન મોદાત કોઆ.
આંય ઉગાડો આતો, એને તુમાહાય માન ડોગલેં પોવાડયે, આંય માંદગી માય આતો, તોવે તુમાહાય મા ચાકરી કોઅયી, આંય જેલેમાય આતો તોવે તુમા માન મિળાં યેના.’”
આંય પારકો આતો, એને તુમાહાય માન તુમહે ગોઅ નાંય રાખ્યો, આંય ઉગાડો આતો એને તુમાહાય માન ડોગલેં નાંય પોવાડયે, આંય બિમાર એને જેલેમાય આતો, એને તુમાહાય મા હાંબાળ નાંય લેદી.”
એને જોમાદારાલ આગના દેની, કા પાઉલાલ પેહેરા માય થોવલો જાય, એને ચ્ચા હાંગાત્યાહા માઅને કાદાલબી ચ્ચા ગોરાજેહે ખ્યાલ પુરી કોઅરા દેઅના.
બીજે દિહી આમા સિદોન શેહેરામાય પોઅચી ગીયા એને, યુલિયુસાય પાઉલાવોય દોયા કોઅઈન ચ્ચાલ દોસ્તારાહાઈહી જાં દેના કા ચ્ચાહા જરુરી વસ્તુ લી યેય.
આનંદ કોઅનારાહા આરે આનંદ કોઆ, એને રોડનારાહા આરે રોડા.
એને જો આપહે શરીરા યોક અવયવ બિમાર હેય તે બોદા શરીર દુઃખી રોહે, એને જો આપહે શરીરા યોક અવયવા માન વોદહે તે બોદા અવયવા માન વોદહે.
યાહાટી આંય પ્રભુ ઈસુ સેવા કોઅના લીદે જેલેમાય કૈદ હેતાંવ, તુમહાન વિનાંતી કોઅહુ કા, પોરમેહેરાય તુમહાન જ્યેં રીતેકોય જીવન જીવાહાટી નિવડી લેદે, ચ્યે રીતેકોય જીવન જીવા.
આંય પાઉલ, તુમહાન સલામ આખાહાટી યા પત્રામાય આંય મા આથાકોય લોખી રિઅલો હેય, એને યાદ કોઅજા કા આંય કૈદી હેતાંવ, એને માંહાટી પ્રાર્થના કોઅજા, એને તુમહેવોય પોરમેહેરા સદા મોયા ઓઅતી રોય. આમેન.
તુમા કૈદ્યાહા દુઃખામાયબી દુ:ખી બોન્યા, એને તુમહે પોતાની મિલકાતબી આનંદથી લુટી લા દેની, કાહાકા તુમા જાંઅતે આતેં કા તુમહેપાય યાથી કોલાહાક વોદારે ઉત્તમ એને કાયામ રોય ઓહડી મિલકાત હેય.
કોલહાક લોક દોગડાટીન માઆઇ ટાક્યા, કોલહાક લોકહાન કરવાટયેથી વેઅરી માઆઇ ટાક્યા એને કોલહાક લોકહાન તારવાયેથી વાડી ટાક્યા. ચ્યા ગરીબ આતા, ચ્યાહાન શિક્ષા દેની એને ચ્યાહાઆરે ખારાબ વેવહાર કોઅયો, ચ્યે ગેટા બોકડાહા ચાંબડા પોવીન એહે-તેહે બોટાકતે રિયે.
સેલ્લે, આંય તુમા બોદહાન ઈ આખા માગહુ, કા એકતામાય રા, યોકબીજા કાળજી કોઆ, યોકબીજાઆરે બાહા-બોઅહી હારકો પ્રેમ કોઆ, યોકબીજાહાટી માયાળુ બોના, એને યોકબીજાઆરે નમ્ર બોના.