22 યાહાટી તુમા પેલ્લા જીવન એને જુનો પાપી સ્વભાવ છોડી દા, કાહાકા તી તુમહાન છેતારનારી ખારાબ વાસનાહા લીદે બોગડાવી રીઅલા હેય.
કાહાકા આપા જાંઅજેહે કા આપહે જુનો પાપી સ્વભાવ ઈસુ ખ્રિસ્તાઆરે હુળીખાંબાવોય ચોડવી દેનલો ગીયો, જેથી આપહે શરીરામાય પાપા સ્વભાવ નાશ ઓઅય જાય, એને આપા પાછે પાપા ગુલામ નાંય રોજે.
કાહાકા પાપાય યે આગના ઉપયોગ કોઇન માન દોગો દેનો, એને ચ્યાજકોય માન પોરમેહેરાપાઅને દુઉ કોઅય દેનો.
બાકી આંય બિઅતાહાવ કા જેહેકેન સૈતાનાય હાપા હારકા પોતાના ચતુરાયથી પેલ્લી થેએ હવ્વાયેલ છેતરી, તેહેકેનુજ તુમહે મોન નિખાલસ એને પવિત્રતાથી જીં ખ્રિસ્તાહાતે રા જોજે કાય નાશ નાંય કોઅલે જાય.
તુમા જાંઅતેહે કા પેલ્લા આંય યહૂદી ધર્મા નિયમાનુસાર જીવન જીવતો આતો, કા આંય પોરમેહેરાવોય બોરહો કોઅનારા લોકહા મંડળીલ સતાવતો આતો, એને ચ્ચાહાન માઆઇ ટાકાં કોશિશ કોઅતો આતો.
આપાબી ચ્યાહા હારકે જીવતે આતેં, આપહે પાપી સ્વભાવા ઇચ્છા પુરી કોઅતે આતેં, એને શરીર એને મોના વાસના પુરી કોઅતે આતેં, એને અવિસ્વાસી લોકહા હારકા આપાબી ખારાબ આતેં એને પોરમેહેરા ડૉડા આધીન આતેં.
યાહાટી આંય ચ્યા ઓદિકારાકોય જો પ્રભુય માન દેનલો હેય, આંય તુમહાન આખતાહાવ, જેહેકેન અવિસ્વાસી લોક ચ્યાહા મોના વિચારાનુસાર નોકામ્યા જીવન જીવતાહા, તુમા આમી પાછા ચ્યાહા હારકા તેહેકેન જીવન નાંય જીવના.
યાહાટી છેતારના છોડી દા, એને બોદા વિસ્વાસી લોકહાઆરે હાચ્ચાં બોલા, કાહાકા આપા યોકુજ શરીરા અવયવ હેજે.
તુમા રોગ કોઅના, ખિજવાય જાઅના, ગાળી દેઅના, નિંદા કોઅના, એને બોદા જાત્યા ખારાબ કામ કોઅના છોડી દા.
જોવે તુમહાય ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોઅયો, તોવે તુમહે સુન્નત માઅહાકોય નાંય કોઅલા ગીયા, બાકી તી સુન્નત ખ્રિસ્તા લીદે જાઈ જ્યાકોય તુમહે પાપી સ્વભાવાલ દુઉ કોઅયો.
કાહાકા આપાબી વિસ્વાસી બોના પેલ્લા, મૂર્ખ, પોરમેહેરા આગના નાંય માનનારા, લોકહાકોય છેતરાય ગીઅલા આતા, એને બોદયે જાત્યે ખારાબ કામે કોઅરાહાટી એને જ્યાહાકોય મોજશોક કોઅતા આતા. આપા આગલ્યા સમયમાય જુઠો વેવહાર કોઅનામાય એને ઈર્ષા કોઅનામાય કાડતા આતા, એને લોક આપહાન નાકાર કોએ, એને આપા લોકહાન નાકાર કોઅજે.
યાહાટી જોવે બોરહા બારામાય કોલહાક લોકહા સાક્ષ્યે યોક બોજ ગીરદ્યે હારકા ચારી ચોમખીને ગેરી લેદલા હેય, તે યા, હર યોક રોકનારી વસ્તુ, એને વિળગી રોનારો પાપ દુર કોઇન, આમહાય જ્યેં વાટેવોય દાહુદતા જાં જોજે ધીરજથી ચ્યેવોય આગલા વોદતા જાઅના.
બાકી જ્યા દિહા લોગુ આજ્યો દિહી આખલો જાહાય, રોજદીને યોકબિજાલ ઈંમાત દેતા રા, એહેકેન નાંય ઓએ, કા તુમહેમાઅનો કાદોબી પાપમાય ફસાયન મોનામાય કઠાણ બોની જાય.
યાહાટી બોદી મલીનતા એને વેર-ભાવ વોદના દુર કોઇન, ચ્ચા પોરમેહેરા વચનાલ નમ્રતાકોય માની લે, જીં તુમહે રુદયામાય વોઅલા ગીયા એને જીં તુમહે જીવા તારણ કોઅય હોકહે.
જો કાદો પોતાલ પોરમેહેરાલ આદર કોઅનારો હુમજે, એને તો ખારાબ વાતો બોલવામાય જીબ કોબજે નાંય રાખે, તો પોતાના દોગો દેહે એને ચ્ચા ભક્તિ નકામી હેય.
તુમા જાંઅતાહા કા વિતી ગીઅલા સમાયમાય તુમા યોક નોકામ્યા જીવન જીવતા આતા, યોક ઓહડો તરીકો જો તુમહે વડીલાહાથી દેનલો આતો, બાકી તુમહાન ચ્યા નોકામ્યા જીવનથી છોડવી લેદલા ગીયા. તુમહાલ હોના કા ચાંદી જોહડી નાશ ઓઅય જાનારી વસ્તુહુથી નાંય વેચાતાં લેદહા,
કાહાકા તુમા લોકહાય અવિસ્વાસી ઇચ્છા પરમાણે કામ કોઅરા, એને વ્યબિચારા ખારાબ ઇચ્છાયો, વિષયવાસના, ભોગ વિલાસ, પિદાડ, એને ધિક્કારપાત્ર મુર્તિપુજા માય જો સમય વિતાવ્યો, તો બો જાયો.
ચ્યાહા નાશ ચ્યા નુકસાના પ્રતિફળ હેય જીં ચ્યાહાય કોઅયાહાં, ચ્યા ભર બોપરેહે ખારાબ સુખ-વિલાસ માય પોડી રોઅના પોસંદ કોઅતેહે. ચ્યે તુમહે વોચમાય યોક કલંક એને ડાગ હેય. ચ્યે દોગો દાંહાટી ખુશી માનતેહેં, જોવેકા ચ્યે તુમહે પ્રેમ ભોજમાય તુમહેઆરે ખાતહેં-પિતહેં.
બાકી યા પેલ્લા કા ચ્યાય સદોમા નાશ કોઅયો, ચ્યાય લોટાલ કા જો યોક ન્યાયી માઅહું આતો, શેહેરામાઅને કાડી દેનો એને યે રીતે ચ્યાલ વાચાડી લેદો. લોટ બોજ દુઃખી આતો, કાહાકા સદોમા લોક કોઅહાજ નિયમાહાલ માનતેં નાંય આતેં એને શરામ યેય ઓહડે કામે કોઅતે આતેં.