12 એને ચ્યાય હનાન્યા નાંવા યોક માઅહું માજે યેયન ચ્યાવોય આથ થોવતો દેખાયો; કા પાછો દેખતો ઓઈ જાય.”
એને યાઈર બોજ રાવ્યો કોઅતો લાગ્યો, “મા વાહની પોહી મોરાં તિયારી હેય તું મા ગોઓ યે એને ચ્યેલ આથ લાવી દે, તોવે ચ્યે બોચાવ ઓઅઇ જાય એને તી જીવતી રોય.”
એને યાહાન પ્રેષિતાહા હામ્મે લેય યેના, એને ચ્યાહાય પ્રાર્થના કોઇન ચ્યા કામાલ કોઅરાહાટી ચ્યાહાન નિવડ કોઅયા.
દમસ્ક શેહેરામાય હનાન્યા નાંવા યોક શિષ્ય આતો, ચ્યાલ પ્રભુ ઈસુય દર્શનામાય આખ્યાં, “ઓ હનાન્યા!” ચ્યાય આખ્યાં, “હાં, પ્રભુ”