3 તોવે પિત્તરે આખ્યાં, “ઓ હનાન્યા, જો સૈતાને તો મોનામાય પવિત્ર આત્મા આરે જુઠા બોલના વિચાર ટાકલો હેય, એને તુયે તો વેચલી મિલકાત માઅને કોલહાક પોયહા તોહાટી રાખી થોવલા હેય.
વાટેમાય પોડલો બિયારો ચ્યા હારખા હેતા, જીં માઅહું વચન વોનાયે બાકી તારાતુજ સૈતાન યેઇન ચ્યાહા મોનામાઅને વચન વિહરાવી દેહે.
એને બાર શિષ્યામાઅનો યોક યહૂદા નાંવા આતો, ચ્યાલ ઇસ્કારીયોતીયો આખે, ચ્યામાય સૈતાન ઉરાઇ ગીયો,
ઈસુ એને ચ્યા શિષ્ય રાતી ખાઅના ખાં બોઠલા આતા, સૈતાને પેલ્લાજ સિમોના પોહો યહૂદા ઇસ્કારીયોતા મોનામાય ઈસુવાલ દોગો દેઅના વિચાર થોવ્યેલ.
જેહેકેન યહૂદાય બાખી કુટકો ખાદો પાછે, ઈસુવે જવાબ દેનો, “જ્યાલ ઈ આંય બાખ્યે કુટકો થાળીમાય બુડવીન દેતહાવ તોજ હેય.” ઈસુય આખ્યાં, “તું જીં કોઅરા જાય રિઅલો હેય, ચ્યાલ તારાત કોઓ, એને સૈતાન ચ્યામાય ઉરાય ગીયો.”
એને ચ્યા પોયહા માઅને કોલહાક પોયહા હનાન્યાય ચ્યાહાહાટી રાખી થોવ્યા, એને બાકી પોયહા લેય યેયન ચ્યાહાય પ્રેષિતાહાલ દેય દેના એને ઈ વાત ચ્યા થેએબી હારેરીતે જાઅતી આતી.
કાય વેચી દાં પેલ્લા તો મિલકાત તો નાંય આતી? એને જોવે વેચી દેની તે ચ્યા કિંમત કાય તો તાબામાંય નાંય આતી? તે તો મોનામાય ઓ ખારાબ વિચાર કેહેકેન યેનો? તુયે માઅહાલ નાંય, બાકી પોરમેહેરાલ છેતર્યો.”
પિત્તરે ચ્યેલ આખ્યાં, “ઈ કાય વાત હેય, કા તુમા બેન્યાહાય પ્રભુ આત્મા પરીક્ષા કોઅરાહાટી એકી કોઅયી? એએ, તો દોનારાલ દાટીન યેનારા બાઅણા પાય ઉબલા હેય, એને તુલબી બાઆ લેય જાય.”
યાહાટી પોરમેહેરા આધીન ઓઅય જાં, એને સૈતાના સામનો કોઆ તોવે સૈતાન તુમહે ઇહીરે નાહી પોડી.
સાવચેત ઓઆ, એને જાગતા રા, કાહાકા તુમહે દુશ્માન સૈતાન તુમહે તાપાસ કોઅતો ફિરતો રોહે એટલે તુમહે નાશ કોઅય દેય, રેકનારા સિંહી વાગા હારકો હેય, તો યા હોદમાય રોહે, કા કાલ ફાડી ખાઉં.