2 ઓલહામાય લોક યોકા જન્મા પાઅને લેંગડા આતા ચ્યા માઅહાલ લેઈને યેત, ચ્યાલ દિનેરોજ દેવાળા બાઅણા પાય જ્યાલ સુંદાર નાંવા બાઅણા આખતેહે, ચ્યાપાય બોહાડી જાત, કા તો દેવાળે જાનારાહા પાયને બિખ માગે.
લાજરસ નાંવા યોક બીખારી માઅહું આતો, ચ્યા શરીર ફોડહાકોય બોઆલા આતા,, ચ્યાલ લોક મિલકાતવાળા માઅહા બાઆપુર થોવી દેતા આતા.
જોવે ઈસુ એને ચ્યા શિષ્ય એને લોકહા મોઠો ટોળો યેરીખો શેહેરા પાહી યેના, તોવે યોક આંદળો વાટે મેરે બોહીન બિખ માગ્યાં કોઅહે.
તોવે ચ્ચા પડોસી લોકહાય એને જ્યા પેલ્લા તો માગે તોવે ચ્યાલ એઅતા આતા, ચ્યા યોકા બિજાલ આખા લાગ્યા, “કાય ઓ તો નાંય હેય, જો બોહીન બિખ માગતો આતો?”
એને આખ્યાં, “ઓ કરનેલીયુસ, તો પ્રાર્થના વોનાય લેદહી એને તો દાન પોરમેહેરે માન્ય કોઅવામાય યેના.
કરનેલીયુસાય હોરગા દૂતાલ આખ્યાં, “ઓ માલિક, કાય હેય?” ચ્યાય ચ્યાલ આખ્યાં, “તો પ્રાર્થના એને તો દાન યાદગીરીહાટી પોરમેહેરા હામ્મે પોઅચ્યાહા.
લુસ્ત્રા શેહેરમાય યોક માઅહું આતા, જો પાગા પાંગળ્યો આતો, તો જન્માથીજ લેંગડયો આતો, એને કોવેજ નાંય ચાલલો આતો.
એને ચ્યાલ વોળખી લેદો કા ઓ તોજ હેય જો દેવાળા સુંદાર નાંવા બાઅણા પાય બોહીન બિખ માગે, એને ચ્યે યે ઘટના કોય જીં ચ્યાઆરે જાયલી, ચ્યે બોજ નોવાય પામીન ચમકાય ગીયે.
કાહાકા જો માટડો ચમત્કારિક રીતે હારો જાયલો આતો, તો ચાળહી વોરહા કોઅતો વોદારી ઉંબારે આતો.