5 જો યોકતાંય દુઃખ દેનહા, તે ચ્યાય માન નાંય, બાકી યોક જાત્યા તુમહાન બોદહાન દુઃખ દેનહા, આંય યા બારામાય યાથી વોદારે કાય આજુ નાંય આખા માગુ.
એને એઆ, ચ્યા દેશા યોક કનાની બાય યેની એને બોંબલીન આખા લાગી, “ઓ પ્રભુ દાઉદ રાજા કુળા પોહા, માયે ઉપે દયા કોઓ, મા પોહયેલ બુત બોજ દુ:ખ દેહે.”
ઓ બાહાબોઅયેહેય, આંય તુમહાન વિનાંતી કોઅતાહાંવ, કા તુમા મૂસા નિયમ પાળના બંદ કોઆ, જેહેકોય માયે બંદ કોઅય દેનહા એને તુમા ઈસુ ખ્રિસ્તાવોય બોરહો કોઅના પેલ્લા જેહેકોય આતા તેહેકોય આંયબી ઓઅય ગીયહો, તુમહાય મા હારેકોય દેખભાલ કોઅયી.
બાકી આંય પોરમેહેરાવોય બોરહો કોઅતાહાંવ કા તુમા બિજા લોકહા જુઠયો વાતો નાંય માનહા બાકી આંય જીં આખહુ તી માનહા, બાકી જ્યેં તુમહાન ભરમાવતેહે ચ્યે કુંબી રોય પોરમેહેર ચ્યાહાન સજા દેઅરી.