1 જો તુમા મા વાયજ મુર્ખાય સહન કોઅય લેતા તે કાય હારાં ઓઅતા, હાં, મા સહનબી કોઅય લા.
ઈસુવે ચ્યાહાન જાવાબ દેનો કા “ઓ બોરહો નાંય થોવનારા લોકહાય એને લુચ્ચી પીડી, તુમહેઆરે કોલાહા લોગુ રોઉં? કોલાહા લોગુ તુમહાન વેઠું? ચ્યાલ તુમા માયેપાંય લેય યા.”
જોવે પાઉલ આજુ બોલના તિયારીમાય આતો, તોવે ગાલીયેય યહૂદીયાહાલ આખ્યાં, “ઓ યહૂદીયાહાય, જો ઈ તે કાય અન્યાય કા ખારાબ વાત ઓઅતી તોવે યોગ્ય આતા કા આંય તુમહે વોનાતો.
પાઉલે આખ્યાં, “પોરમેહેરાલ મા પ્રાર્થના ઈ હેય કા કાય વોસામાય, કાય વોદારી માય, ખાલી તુંજ નાંય, બાકી જોલા લોક આજે મા વોનાતાહા, મા ઇચ્છા હેય કા તુમા બોદા મા હારકે ખ્રિસ્ત્યા બોનહા બાકી યોક કૈદ્યા રુપામાય નાંય.”
આંય એહેકેન યાહાટી આખતાહાવ કાહાકા પોરમેહેરાય ચ્યા બુદ્યેમાય ઈ દેખ્યેલ કા લોક દુનિયા જ્ઞાનાકોય પોરમેહેરાલ કોવેજ નાંય જાંઆય હોકી, યાહાટી પોરમેહેરાય ચ્ચા લોકહાન બોચાવાં વિચાર કોઅયો જ્યા ચ્ચે હારી ખોબારેવોય બોરહો કોઅતાહા જ્યા બારામાય આમાહાય પ્રચાર કોઅયો, બાકી કોલહાક લોક યાલ મૂર્ખતા હોમાજતાહા.
કાદોબી પોતાનાલ દોગો નાંય દેય, જો તુમહેમાઅને જો કાદોબી યા દુનિયા નોજરેમાય પોતે જ્ઞાની હોમજે, તે તો દુનિયા લોકહામાય મૂર્ખ બોને, યાહાટી કા તો પોરમેહેરા નોજરેમાય જ્ઞાની બોની જાય.
લોક આમહાન મૂર્ખ હોમાજતાહા, કાહાકા આમા ખ્રિસ્તા પ્રચાર કોઅજેહે, બાકી તુમા તુમહે બારામાય ઈ હોમાજતાહા કા આમા બુદ્ધિમાન વિસ્વાસી હેય, આમા નોબળા હેજે એને તુમા બળવાન હેય, તુમહાન આદર મિળી રિઅલો હેય, એને આમહે તિરસ્કાર ઓઅય રિઅલો હેય.
તુમા વિચાર કોઅતાહા કા, તુમહેપાય આત્મિક રીતે બોદ્યો વસ્તુ હેય, તુમહાપાય પેલ્લાથીજ બોદાંજ હેય, તુમહાય આમહે વોગાર રાજા હારકા શાસન કોઅના સુરુ કોઅય દેનલા હેય, આમહાન ખુશી ઓઅલી હેય કા હાચ્ચાંજ તુમા રાજા હારકા શાસન કોએ, જેથી આમા બી તુમહેઆરે શાસન કોઅય હોકજે.
તુમા તે હોમાજદાર બોનીન આનંદથી મૂર્ખા સહન કોઅતાહા.
આંય લાજથી માની લેતહાવ, કા તુમહેઆરે ઓહડો વેવહાર કોઅરા માન ઈંમાત નાંય ઓઅયી. તુમા યેલ મા નોબળાય હોમજ્યા, બાકી જ્યેં વાતહેબારામાય ચ્યા લોક વાહવા કોઅના ઈંમાત કોઅતાહા, આંયબી ચ્યે વાતહેબારામાય તેહેંજ કોઅય હોકહુ.
કાહાકા જોવે કાદાં માઅહું તુમહેપાય યેયન, કાદા બિજા ઈસુ પ્રચાર કોઅહે, જ્યા પ્રચાર આમહાય નાંય કોઅયો કા કાદો બિજો આત્મા મિળહે, જો પેલ્લો નાંય મિળલો આતો, કા આજુ કાદો આલાગ હારી ખોબાર ગ્રહણ કોઅહે જ્યાલ પેલ્લા તુમા નાંય વોનાલા આતા, તે તુમા યાલ બોજ ખુશીથી માની લેતહા.
આંય મૂર્ખ આતો, બાકી ઈ તુમાંજ હેય, જ્યાહાય માન ચ્યે રીતે મજબુર કોઅયા, તુમહાય તે મા વાહવા કોઅરા જોજતાં, કાહાકા જરી આંય કાયજ નાંય હેતાંવ, તેરુંબી આંય ચ્યા મોઠા થી મોઠા પ્રેષિતાહાથી કોઅયેહેબી વાતમાય ઓછો નાંય હેતાંવ.
જો કાદાં આખહે કા આમા ગાંડા હેય, તે ઈ પોરમેહેરાહાટી હેય, એને જો આમહે દિમાક ઠિકાણે હેય તે ઈ તુમહેહાટી હેય.
યોક માઅહું હેય ચ્યાહાટી તો પોતેબી નોબળાયેહે આધીનમાયબી હેય, ચ્યાહાટી તો નાંય હોમજેત એને બટકલા લોકહાઆરે કમળ વેવહાર કોઅઇ હોકહે.