14 ચ્યાહાટી મા સલાહ હેય કા જુવાન વિધવા થેએયો વોરાડ કોઅય, એને પાહહાન જન્મો દેય, એને ગુઉ હાંબાળે, એને કાદાબી વિરુદી લોકહાન બુલ કાડના મોકો નાંય દેય.
યાહાટી આમીને આપા યોકબિજાલ દોષ નાંય લાવજે, બાકી તુમા ઈ નોક્કી કોઅઇ લા કા કાદા વિસ્વાસી બાહા રુકાવાટ કા ઠોકાર ઓઅના કારણ નાંય બોને.
બાકી જીં આંય કોઅતો યેય રિયહો, તીંજ કોઅતો રોહીં, એટલે ચ્યા માઅહાન યે વાતવોય વાહવા કોઅના મોકો નાંય દાવ, કા ચ્યે બી તીંજ કામ કોઅય રીયહે જીં આમા કોઅય રીયહા.
મા ઇચ્છા હેય કા, બોદી જગ્યા સોબાયેહેમાય માટડા જ્યા પવિત્ર જીવન જીવતાહા, ચ્યા પોતાના આથ ઉચા કોઇન, ગુસ્સો એને બોલા-બોલી કોઅયા વોગાર પ્રાર્થના કોઅયા કોએ.
ઓહડા લોક વોરાડ કોઅરા એને કોલહાક ખાઅના વસ્તુહુલ ખાં રોકતાહા, બાકી પોરમેહેરાય ઈ બોદા યાહાટી બોનાડ્યા બોરહો કોઅનારા એને હાચ્ચાઇ જાઅનારાં ચ્ચાલ ધન્યવાદા કોઇન ખાય.
બાકી જુવાન વિધવાહા નાંવ યાદ્યેમાય નાંય લોખના, કાહાકા જોવે ચ્યે શરીરા ઉસ પુરી કોઅરા ઇચ્છા વોદી જાઅરી, તોવે તી ખ્રિસ્તા સેવા કોઅના વાયદાલ તોડીન પાછા વોરાડ કોઅરા હોદહે.
જોલા વિસ્વાસી લોક જ્યા ગુલામ ચાકાર હેય, ચ્યે ચ્યાહા દોણહયાલ બોદી રીતે ચ્યાહા આદર કોઅરા જોજે, જેથી બિજા લોક પોરમેહેરા એને આમહે શિક્ષણા નિંદા નાંય કોઅય.
એને પોતાલ તાબામાંય રાખે, પવિત્ર, માટડા પ્રતિ ઈમાનદાર રોય, એને પોતે ગુઉ હાંબાળે, દયાળુ એને પોતે માટડા તાબામાંય રોનારી જોજે, જેથી પોરમેહેરા વચના કાદાં નિંદા નાંય કોએ.
તું જીં હિકાડે તી હાચ્ચાં રા જોજે, જેથી કાદાબી માઅહું બુલ નાંય કાડી હોકે, જેથી જ્યેં આપે વિરુદ કોઅતેહે ચ્યે શરમિંદા ઓઅય જાય કાહાકા ચ્ચે આપહે બારામાય કાયબી ખારાબ નાંય આખી હોકે.
વોરાડાલ માન દા, એને વોરાડામાય યોકબીજાવોય ઈમાનદાર રોય, કાહાકા પોરમેહેર વ્યેબીચાર્યાહા, એને ખારાબ કામ કોઅનારા લોકહા ન્યાય કોઅરી.