14 માન આશા હેય કા આંય જલદીજ તોપાય યીહીં, બાકી ઈ પત્ર યાહાટી લોખી રિઅલો હેય.
જો કાદો બુખો હેય, તે તો ગોઅજ ખાય લેય, જેથી જોવે તુમા બેગે ઓઅતેહે, તે બરાબર વ્યવહાર કોએ, એને પોરમેહેર તુમહાન ડૉડ નાંય દેય. બીજી વાતહેબારામાય જોવે આંય યીહીં, તોવે હુદરાવિહી.
યાહાટી આમહાય વિશેષ કોયન આંય પાઉલ તુમહે ઈહીં યાહાટી કોલાદા કોશિશ કોઅયી, બાકી સૈતાન આમહાન તુમહેપાય ફિરી યાહાટી રુકાવાટ કોઅતો રિયો.
કાહાકા જો સેવાક હારી સેવા કોઅહે તો લોકહામાય બોજ માન મેળવેહે, એને ઈસુ ખ્રિસ્તાવોય બોરહા બારામાય બોજ ઈંમાતકોય આખી હોકહે.
કા જો માન યેતા વાઆ લાગે તે તુમા જાંઆય લા કા, પોરમેહેરા ગુઉ લોકહા રુપામાય જીં જીવતા પોરમેહેરા મંડળી, જીં હાચ્ચાયે ખાંબ, એને મજબુત પાયો હેય, ચ્યામાય આપહાન કેહેકેન જીવા જોજે.
મા તાં પોઅચના લોગુ, વિસ્વાસ્યાહાહાટી પવિત્રશાસ્ત્ર જોરથી વાચાહાટી, એને પવિત્રશાસ્ત્રા મતલબ હોમજાડાહાટી એને શિક્ષણ દાંહાટી તું સમય દેજે.
આજુ યોક વાત: મા રોઅનાહાટી તો ગોઅમે ખોલી તિયારી કોઅજે, કાહાકા માન આશા હેય કા પોરમેહેર તુમહે પ્રાર્થના લીદે માન કૈદમાઅને છોડાવી એને તુમહેપાય પાછો યીહીં.
તુમા ઈ જાંઆઈ લેયા કા તિમોથી ખ્રિસ્તામાય આમહે બાહા જેલેમાઅને છુટી ગીયહો એને જો તો જલદી યેય ગીયો, તે આંય ચ્યા હાતે તુમહાન મિળાં યીહીં.
આજુબી બોજ વાતો હેય જ્યો આંય તુમહાન આખા માગહુ, બાકી આંય ચ્યો યા રીતે યોક પત્રમાય નાંય લોખા માગુ, બાકી આશા હેય, કા આંય તુમહેપાય યાઉ, એને હામ્મે-હામ્મે તુમહેઆરે વાતો કોઉ : એને પાછે આમા યોકહાતે બોજ આનંદિત ઓઅહું.
માન આશા હેય કા તોઆરે જલદીજ મીળહી, તોવે આપા હામ્મે-હામ્મે વાત કોઅહુ.