8 જોવે આપા એહેકોય આખજેહે કા આમહેમાય કાયબી પાપ નાંય હેય, તોવે આપા પોતાનાલ છેતારજેહે એને આપહામાય પોરમેહેરા હાચ્ચાઇ નાંય હેય.
તુમા તુમહે આબહો સૈતાનાપાઅને હેતા, એને તુમા તુમહે આબહા ઉસ પુરી કોઅરા માગતાહા, તો તે પેલ્લેથી ખૂની હેય, એને હાચ્ચાયેવોય મજબુત નાંય રોય કાહાકા ચ્યામાય હાચ્ચાં હેયેજ નાંય. જોવે તો ઠોગીન વાત કોઅહે, તોવે તો પોતા મોના વિચાર કોઇન આખહે, કાહાકા તો ઠોગ હેય, એને ઠોગનારાહા આબહો હેય.
જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય: “પોરમેહેરા નોજારેમાય કાદોજ ન્યાયી નાંય હેય, યોકબી નાંય.
યાહાટી કા બોદહાય પાપ કોઅયાહાં એને પોરમેહેરા મહિમા પાઅને દુઉ હેય.
કાદોબી પોતાનાલ દોગો નાંય દેય, જો તુમહેમાઅને જો કાદોબી યા દુનિયા નોજરેમાય પોતે જ્ઞાની હોમજે, તે તો દુનિયા લોકહામાય મૂર્ખ બોને, યાહાટી કા તો પોરમેહેરા નોજરેમાય જ્ઞાની બોની જાય.
જી કાદાં માઅહું એહેકેન માનહે “આંય બીજાથી હારો હેતાઉ,” બાકી આસલીમાય તેહેકેન નાંય હેય, તે તો પોતાલ દોગો દેય રિઅલો હેય.
એને ચ્ચા માઅહામાય સદા જગડા પૈદા ઓઅતાહા એને ચ્યાહા બુદ્દિ કામ નાંય કોઅય, એને ચ્યાહાન હાચ્ચાયે બારામાય નાંય હોમજાય, ચ્યાહાન એહેકેન લાગહે કા, પોરમેહેરા ભક્તિ કોઅના પોયહા કામાવના તરીકો હેય.
બાકી ખારાબ એને છેતારનારા લોક આજુ વોદારી ખારાબ કામે કોઅરી એને બિજા લોકહાન છેતરી એને બિજા લોક ચ્યાહાન છેતરી.
બાકી પોરમેહેરા વચન પાળનારા બોના, એને ફક્ત વોનાનારાજ નાંય જ્યા પોતાલ દોગો દેતહેં.
જો કાદો પોતાલ પોરમેહેરાલ આદર કોઅનારો હુમજે, એને તો ખારાબ વાતો બોલવામાય જીબ કોબજે નાંય રાખે, તો પોતાના દોગો દેહે એને ચ્ચા ભક્તિ નકામી હેય.
આમા બોદે બોજ વોખાત ચુકી જાજહે જો કાદો વચનામાય નાંય ચુકે, તે તી સંપુર્ણ માઅહું હેય, એને તો પોતે શરીરાવોય પુરે રીતેકોય કાબુ કોરાહાટી સક્ષમ હેય.
ચ્યાહા નાશ ચ્યા નુકસાના પ્રતિફળ હેય જીં ચ્યાહાય કોઅયાહાં, ચ્યા ભર બોપરેહે ખારાબ સુખ-વિલાસ માય પોડી રોઅના પોસંદ કોઅતેહે. ચ્યે તુમહે વોચમાય યોક કલંક એને ડાગ હેય. ચ્યે દોગો દાંહાટી ખુશી માનતેહેં, જોવેકા ચ્યે તુમહે પ્રેમ ભોજમાય તુમહેઆરે ખાતહેં-પિતહેં.
જોવે આપા એહેકોય આખજેહે કા આમહાય પાપ નાંય કોઅયાહાં, તોવે આપા પોરમેહેરાલ જુઠો ઠોરાવજેહે, એને ચ્યા વચન વાયબી નાંય માન્યા.
જોવે આપા એહેકોય આખજેહે કા, પોરમેહેરાઆરે આમહે સંગતી હેય, બાકી પાછી ખારાબ કામ કોઅજે, તે આપા જુઠા બોલજેહે એને હાચ્ચાયેથી નાંય જીવજે.
જો કાદો એહેકોય આખહે, કા “આંય ચ્યાલ વોળખુહુ,” એને પોરમેહેરા આગના નાંય પાળે, તો જુઠો હેય, એને પોરમેહેરા હાચ્ચાયેથી નાંય જીવે.
જો એહેકોય આખે, “આંય પોરમેહેરાવોય પ્રેમ કોઅહુ”, બાકી વિસ્વાસી બાહા આરે આડાઇ કોએ, તો જુઠો હેય, કાહાકા જો આપહે વિસ્વાસી બાહાવોય આડાઇ રાખહે જ્યાલ ચ્ચાય દેખલો હેય, તો પોરમેહેરાલ પ્રેમ નાંય કોઅય હોકે, જ્યાલ ચ્ચાય દેખલો નાંય હેય.
આમા તુમહાન ચ્યે હાચ્ચાયે લીદે પ્રેમ કોઅતાહા જીં આમહે આંદાર રોહે એને કાયામ આમહે આરે રોય.
કાહાકા જોવે કોલહાક વિસ્વાસી બાહાહાય યેયન, આમહાન આખ્યાં, કા તું પોરમેહેરા હાચ્ચાયે વાતહે નુસાર જીવી રિઅલો હેય. એને જ્યાવોય તું હાચ્ચાંજ ચાલતોહો, તે આંય બોજ આનંદિત ઓઈ ગીયો.