«Eer birkimsey gelirseydi Bana, ama Bendän taa çok sevärseydi bobasını, anasını, karısını, uşaklarını, kardaşlarını, kızkardaşlarını yada kendi yaşamasını, yok nasıl olsun Benim üürenicim.
O benzeer bir adama, angısı yaptı bir ev. İlkin, kazıp derin, temelini erleştirdi taş üstünä. Açan üüştü selli sular ev üstünä, ev kımıldamadı, zerä kaavi yıvılmıştı.
Toomnar, ani düştülär taşlar üstünä, onnardır, kim kableder sözü sevinmäklän, ama kökleşämeer, onun için inanêr bir vakıdadan, ama açan geler denemeklär, düşer.
Ama kalan toomnar ii topraa düştülär. Onnar büüdülär da getirdilär üz katına bereket». Bu örnää sölediktän sora İisus büük seslän dedi: «Kimin var kulaa işitmää deyni, ko işitsin!»
Onuştan, kardaşlar, çalışın taa çok hem taa çok kaavilemää sizin çaarılmanızı hem seçilmenizi. Eer bunu yaparsaydınız, bir kerä bilä kösteklenmeyeceniz.