Sora gitti biraz taa ileri, düştü üzükoynu erä da başladı dua etmää: «Bobam, eer varsaydı nicä, ko aşsın bu acı çölmek Bendän. Hep okadar olsun diil ölä, nicä Bän isteerim, ama nicä Sän».
Farisey ayakça durardı da bölä dua edärdi kendi-kendinä: „Allahım, şükür ederim sana, ani diilim kalan insan gibi: hırsız, kelepirci, orospu, eki nicä bu harççı.
Açan orada vakıdımız geçti, yola çıkıp gittik. Bizi hepsi geçirdilär karılarınnan hem uşaklarınnan kasabanın kenarınadan. Etiştiynän deniz boyuna, diz çöktük da dua ettik.
Petri çıkarttı hepsi insanı dışarı da, diz çöküp, dua etti. Sora döndü ölü güüdeyä dooru da dedi: «Tavifa, kalk!» Karı açtı gözlerini da, açan gördü Petriyi, doorulup-oturdu.
Hristos, tencä yaşamasında, dua etti. Yaşlar gözlerindä büük seslän yalvardı Allaha, Angısı Onu ölümdän kurtarabilir. Onun allahçılıı için Allah Onu işitti.