12 Açan Zahariya gördü onu, ürktü. Bir büük korku bastı onu.
12 Ачан Захарийа гӧрдӱ ону, ӱрктӱ. Бир бӱӱк корку басты ону.
Açan girdilär mezar içinä, gördülär bir genç olanı, angısı otururdu saa tarafta, giiyimni biyaz rubaylan. Karılar korkudan daptur geldilär.
Mariya bu laflardan şaştı da düşünmeyä vardı. O sorardı kendi-kendinä, ne annaması var bu selämin?
O baktı uz ona da, ürküp, dedi: «Ne var, Saabim?» Angil cuvap etti: «Senin duaların hem iiliklerin etiştilär Allaha, da O aklına getirdi onnarı.
Açan gördüm Onu, düştüm ayaklarına ölü gibi. O koydu saa elini benim üstümä da dedi: «Korkma! Bänim Baş hem Son.