5 Nekadar vakıt bulunêrım dünnedä, dünneyin aydınnıı bulunêrım».
5 Некадар вакыт булунэрым дӱннедӓ, дӱннейин айдынныы булунэрым».
Karannıkta yaşayan insan gördü büük şafk. Ölüm gölgesinin memleketindä yaşayannara şafk duudu».
Sizsiniz – dünneyin aydınnıı. Kasaba, ani durêr bayır üstündä, yok nasıl saklansın.
aydınnatsın milletlerä deyni hem ikram yapsın İzrail insanına».
Bän geldim olmaa aydınnık bu dünnedä, kim inanacek Bana, kalmasın karannıkta deyni.
İisus enidän lafetti insana. «Bän dünneyin aydınnııyım, – dedi. – Kim geler Benim ardıma, gezmeyecek karannıkta, ama onda yaşamak aydınnıı olacek».
Zerä bölä sımarladı bizä Saabi: „Koydum seni şafk edäsin milletlerä da kurtulmayı götüräsin erin kenarınadan“».
ki açasın onnarın gözlerini, da dönsünnär karannıktan aydınnaa hem şeytanın kuvedindän Allaha, edensinnär afetmäk günahlarından hem bir pay onnarlan, kim ayozlanêr inannan Bana“.
Onnar söledi, ani Hristos lääzımdı zeetlensin da olsun ölülerdän ilk dirilän, haberlesin aydınnıı Kendi halkına hem yabancı milletlerä».
Onuştan dener: «Sän, ani uyuyêrsın, uyan uykudan, ölüdän diril! Hristos sana şafk eder».
Kasabanın yok lääzımnıı gün için eki ay için, orada şafk etsinnär deyni, zerä Allahın metinnii aydınnadêr kasabayı, hem Kuzu – şafk orada.