5 «Neçin satılmadı bu yaa üçüz dinara, da para verilsin fukaaralara?»
5 «Нечин сатылмады бу йаа ӱчӱз динара, да пара верилсин фукааралара?»
O çırak, açan çıktı dışarı, karşı geldi kafadarlarından birisinnän, angısı borçluydu ona üz dinar. O çırak tuttu onu, sıktı gırtlanını da dedi: „Ödä borcunu!“
İşçilärlän annaştı, ödesin birär dinar gündä, sora yolladı onnarı kendi baasına.
Satın ne var sizdä, da yapın iilik. Kendinizä eskimäz keselär hazırlayın – geçmäz zenginnik göklerdä, nereyi hırsız sokulmêêr hem güvä imeer.
İisus, işidip bu lafları, dedi: «Sana salt bir iş etişmeer: sat varlıını, payet fukaaralara, da olacek haznan göktä. Sora gel da izlä Beni».
Neçin görersin kıymıı senin kardaşın gözündä, ama kendi gözündä kazıı esap almêêrsın?
Üürenicilerdän birisi, İuda İskariot, /Simonun oolu,/ angısı sora sattı İisusu, dedi:
Bölä lafetti, diil ani canı acıyardı fukaaralar için, ama ani hırsızdı. O tutardı keseyi da çalardı o gümüşlerdän, ani toplanardı.
Kimisi sanardı, çünkü İuda taşıyardı keseyi, İisus istedi ona demää: «Satın al, ne lääzım bizä yortu için, eki ver bişey fukaaralara».
Filip cuvap etti: «İkiüz dinarlık ekmek dä etişmäz onnara, ki herkezi birär parça alabilsin».