Pavli annadı, ani burada bir payı sadukey, öbür payı da farisey. Onuştan baardı Sinedrionda: «Kardaşlar, bän fariseyim hem farisey ooluyum. Beni daavaya verdilär inanım için, ani ölülär dirilecek!»
Hepsi bizim oniki senselä umutlan bekleer, bu adamak tamannansın, izmet ederäk Allaha şeremetliklän gecä-gündüz. Tä bu umut için, padişahım, kabaatlandırêrlar beni iudeylär.
Çünkü o liman diildi ii kışlamak için, çoyu kararladı, ki gidelim oradan da deneyelim, eer olursa kolay, etişmää Finiksä, Krit adanın bir limanına, kışlamak için. Orası üülen-günbatısına hem poyraz-günbatısına dooru bakêr.
Onuştan bän zeedä dayanamayarak, yolladım Timofeyi, ki annayım sizin inanınız için. Korkardım, ani birtürlü sizi deneyici aldatmasın, da bizim işimiz boşuna kalmasın.
Şindän sora bana hazır durêr dooruluk feneţi, ani Saabi, Dooru Daavacı, o Gündä verecek bana, diil sade bana, ama hepsinä, kim özlemäklän bekleer Onun gelmesini.
Karılar ölülerini geeri diri kablettilär. Başka adamnar, zeetlenip, öldülär. Kabletmedilär verilmiş kolaylıkları, kurtulsunnar deyni, zerä istedilär, dirilip, taa ii bir yaşamak edensinnär.