Üfkeli baktı dolayında olannara, güçleneräk onnarın üreklerin uyvaşıklıı beterinä, sora dedi o adama: «Uzat elini!» O uzattı, da eli alıştı, enidän saa oldu, nicä öbür eli.
Siz, dik kafalılar, angıların ürekleri hem kulakları Allahtan uzak! Siz herzaman durêrsınız Ayoz Duha karşı, nicä yaptı sizin dedeleriniz, hep ölä siz dä yapêrsınız.
Eer Onun Duhu, Kim İisusu ölüdän diriltti, sizdä yaşarsaydı, ozaman Kim diriltti Hristozu ölüdän, sizin dä ölümnü güüdelerinizä yaşamak verecek Kendi Duhunnan, ani sizdä yaşêêr.
Ama diil sade o yaradılannar, ama biz dä, kimdä var Allahın ilk baaşışı – Ayoz Duh, biz dä oflêêrız hem bekleeriz, bizi ool yapsın hem kurtarsın bizim güüdelerimizi.
Açan bu çürüyän güüdä kaplanacek çürüksüzlüklän, hem bu ölümnü güüdä donanacek ölümsüzlüklän, ozaman tamannanacek, ne yazılı: «Ölüm ensenmiş oldu da yok edildi».
siz ne deersiniz? Nekadar taa büük ceza kabledecek o, kim Allahın Oolunu çiinemiş, baalantı kanını aşaalamış, neylän ayozlandıydı, da butakım Allahın hayırlı Duhunu gücendirmiş.