İrod korkardı İoandan, ama koruyardı onu, zerä bilärdi, ani o dooru hem ayoz bir adam. Onu seslärkän, hiç bilmärdi, ne yapsın, ama hep okadar mayıllıklan seslärdi onu.
Toomnar, ani düştülär taşlar üstünä, onnardır, kim kableder sözü sevinmäklän, ama kökleşämeer, onun için inanêr bir vakıdadan, ama açan geler denemeklär, düşer.
Zerä Allahın sözü diri, işleyän hem ikiüzlü kılıçtan taa keskin. O etişer orayı, neredä can hem duh, eklär hem imik biri-birindän ayırılêr, da daava eder ürään düşünmeklerini hem neetlerini.
Eer, tanıyıp Saabi hem Kurtarıcı İisus Hristozu, kurtuldusaydılar bu dünneyin mındar işlerindän, ama sora enidän dolaşarsaydılar hem bunnarlan ensenmiş olursaydılar, onnarın son halı taa titsi olacek, nekadar ilkinkisi.